Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

elollyra göndermiş "Gölgeden kaçarken sığındı hobbitler hana,
Tanıştılar orada Yolgezer dedikleri Elessarla
Mithrandir ile görüşme vaadini alınca
Karar verdiler yoldaş olmaya.

Zor dediler kolcuya güvenmek en başta,
Kolay oldu o geceden sonra
Nazgul ün çığlığı hissedilince odada,
Karar verdiler yola koyulmaya

Zavallı Kaymakpürüzü,
Hak etmedin sen bunu,
Nice zarara daldın
Misafirlerini kaçırdın.

At aradılar ilk önce
Bulamadılar hiçbir halde
Çünkü kaçmıştı hepsi,
Karanlık örtünce üstlerini...

Bill Eğrelti dedi Ben atımı veririm,
Karşılığında bol para isterim
Pek çelimsiz bir hayvan seninki Bill Efendi,
Ama elden başka ne gelir ki?
Böyle ayrıldı Breeden
Dört hobbit,bir insan,bir de Midilli Bill

Yol aldılar günlerce,
Geçtiler bataklıklardan yaban yollardan keyfince
Söyledi beş yol arkadaşı
Şiirleri,şarkıları,masalları:
Beren ve Luthien aşkını,
Büyük kral Gil-Galadı

Durup dinlenmek istediler Fırtınabaşında
Eski günlerin gözcü kulesi yanında
Kolay değildi yolculuk yabanda,
Karanlığın kuklaları varken yakında...

İz aradılar Gri Gandalftan
Aldılar müjdeyi kayalardan
Birinin üzerinde birkaç çizgi,
Haber veriyordu yorgun hacıdan

Karanlık ,tepelerini örttü
Yine de yılmadı yolcular,
Isınmak şart,ateş dost
Bir ateş saldı Yolgezer yabanın ortasında

Keşke durum başka olsaydı
O zaman yerleri belli olmazdı
Lakin ne değişir artık?
Onlar ,eğlendiler bir süre
İçlerindeki sevgi ile

Kara süvariler hissetti onları
Savunmasız yakaladılar dostları
Haykırdılar gecenin içinde:
Karanlıklar Efendisi için diye

Göründü ay ışığında gölgenin hizmetkarı
Serbest bıraktı zehirli sesini karanlığın içine
Bir şey zorladı yüzük taşıyıcısını,
Tek olanı kullanmak için kendine

Yüzüğü taşıyınca üstünde
Gördü süvarilerin kimliğini gerçekte
Uzunlardı,soluklardı
Bir zamanlar krallardı...

En güçlü olan yürüdü üzerine,
Dayadı Morgul bıçağını Frodonun göğsüne
Acıyla kıvrandı hobbit,dayandı,
Gölgeye aynı anda saldırdı

Haykırdı Elbereth in ismini,
Yaraladı düşmanın boş zihnini
Yolgezer çıkıverdi karanlığın karşısına,
Kaçıştı tüm köleler bir anda...

Ağırdı buçukluğun yarası
Taşıyordu zehrin acısını
Ve athelas verdi gücünü
Kral olanın elinde...

Devam etmeli yola
Devam ettiler yola
Tazelendi tarih akıllarda
Taş trolleri görünce uzakta

Troller eskiydi
Kalıntıya dönmüştü hepsi
Yıllar önce olmuş
Bir olayın sonunda....

Hızla geçtiler yoldan,
Çorak araziden,nehir üstünden
Karşılaştılar orada zarif halkın elf beyiyle:
Glorfindel!Glorfindel!
Ne zor anda çıktın karşımıza
Umut saçtın kalp ve aklımıza
Böyle yoldaş oldu elf dostlara...

Acısı arttı Frodonun
Ağırlaştı yarası
Yük ağırdı,taşıyan azdı,
Yetmedi hızları düşmandan kaçmaya
Yaklaşmışken yolculuk sonuna
Bağırdı Glorfindel Frodoya
Kaçın! diyordu Düşman yetişti
İleri,dosdoğru ileri

Korku sardı Frodo nun zihnini,
Teslim olmayı seçti benliği
İzin vermedi buna Glorfindel,elf beyi,
Sürdürdü atını şimşek gibi

Derhal fırladı beyaz at
Yolun son kısmını rüzgar gibi aştı
Aynı anda kara atlarda peşinden
Bayır aşağı koşmaya başladı

Çığlık yükseldi süvariden
Cevap geldi diğerinden
Beşliğe katıldı dördü daha
Tamamlandı Dokuzlar orada

Karşı koydu Frodo Mordor Diyarına dönün
Fakat yoktu buçuklukta Bombadil kudreti
Yüzük dedi krallar O olmadan asla
Geri gel!Sen de geleceksin Mordora

Süvariler yaklaştı,
Lakin yoktu şansları
Gürüldedi Bruinenin suları
Tek hamlede sildi düşmanı...

Görmedi yüzük taşıyıcısı göremedi hiçbirşey,
Duymadı,duyamadı bir ses
Varmıştı elf diyarına sonunda,
Zehir gücünü gösterdiği anda...

"