Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Arwen_Undomiel2004 göndermiş "Artık durmamalılar Moria nın yakınlarında
Gitti Gandalf belki de son yolculuğuna
Üzüntüleri büyüktü
Dermanları, takatları yoktu
Ama artık,
O acıyla hızla koşmalılar latif Lorien e
Koşmalılar Cerin Amroth a
Soylu Galadriel in güzel ülkesine

Uzaktan Kheled-zaram ı gördü üzüntülü gözleri cücenin
Sonra da Durin in taşını...
O da Ayna Göle baktı,
Tam da Durin in bakmış olduğu yerden;
Gördü üzüntülü cüce
Dağların mavi yansımalarını,
Işık ışık yıldızlarını Durin in Tacı nın
Ve elveda dedi kederle
Büyücüye ve tacına Durin in

Biraz daha güneye gittiğinde grup,
Kaynağına vardı Gümüşdamar ın
Keskin gözleri ile Legolas,
Gördü halkının en güzel ormanını.
Büyük bir sevinç kapladı yüreğini.
Ama daha miller var güzel Lothlorien e
Koşmalılar aceleyle

Koştu Boromir latif ülkeye
Sırtında yaralı Sam,
Yanında ülkesinin sürgündeki kralı
Huzursuzluk, içinde; nerden geldiği belli olmayan

Nehrin gümüş ve altın çakıllarının üstünden,
Uğultuyla gittiği o yerde
Rahatladı yaralar ve yolcular
Athelas ile...
Şaşırdılar sonra birden bire
Yüzük taşıyıcısının koruyucu mithriline...
Kurtulmuştu Frodo,
Zarif mithril ile;
Moria nın karanlığından,
Taştan darbelerden...
Şaşırmıştı tüm grup,
Bu hobbitlerin dayanıklılığına,
Şimdi anladılar dayanıklılık nerden...
Ama daha çok var Lothlorien e,
Koşmalılar aceleyle latif ülkeye.

Gece çöktü yorgun omuzlarına,
Elbereth parlasa bile karanlıkta
Ayrılıkları belli ki çabuk olacaktı İsil ila

Cüce ile Frodo sesizlerdi
Arkasındaydılar grubun
Cüce belki duymadı
Ama, duydu Frodo
Arzuyla lanetlenmiş
Kötü gözlerin ve kötü yüreğin kaçışını

Tam o anda haykırdı Legolas,
Altın Orman, Lothlorien, yazık ki kış diye
Gri gövdeli, altın yapraklı ağaçların altında,
Yıldızların loş ışığında,
Sürgündeki taçsız kralın,
Namarié demekten korktuğu hatırası,
Kımıldadı gönlünde.
Yüreği attı hızlı hızlı
Gözleri daldı
Ve ruhu uzaklara gitti...

Tehlikeli dedi Boromir Lorien için ve korkutucu
Ama bilgece sözleriyle taçsız olanın
Sarsıldı derinden:
Hem güzel hem tehlikeli;
Ama sadece kötüler için
Ya da yanında biraz da olsa kötülük barındıranlar için

Nimrodel e ulaştılar sonunda...
Karşıya geçerken
İçinden Nimrodel in,
Unuttular yorgunluklarını
Hüzün ve acılarını...
Dinlediler Legolas tan
Ve nehirden,
O güzel, zarif Nimrodel in şarkısını.
Acı ve hüzün dolu şarkısını...
Tüm orman dinledi,
Frodo, Aragorn, Boromir, Gimli, Sam, Merry ve Pippin ile...
Elfler de duydu,
Orman içindeki.
Anladılar ki beklenen, özlenen yolcular geliyor
Ve karşıladılar onları,
Ağaçları tırmanmak isterken...

Gölgeler içinden,
Parlak, ip merdiven sarktı
Akrabalarının yanına çıktı Legolas, Frodo
Ve tabi ki efendi Samwise ile...
Diğerleri gözlediler latif ülkeyi
Geriden...

Flete vardığında Frodo nihayet,
Gördü üç zarif elfi Legolas ile,
Görmesi çok zor olsa bile...
Gümüş lambaların örtüsünü
Açtılar yavaşça,
Hoş geldiniz dediler kendi lisanlarında.

Söylediler Frodo ve Legolas,
Kaç kişi olduklarını...
Cüceyi öğrenince elfler,
Düşündüler yapmaları gerekeni,
Kapatma kararı aldılar,
Cücenin kara gözlerini...

Konakladılar o gece
Karşılıklı iki flette...
Kimisi rahat,
Hobbitler yüksekten huzursuz...

Gecenin bir vakti,
Lorien çimleri acıyla inledi,
Orklara karşı direnmek istedi.
Elfler tüm gece avladılar onları,
Biri hariç, o da Gollum du.
O ork değil bir hobbitti...
Peşinden geliyordu
Yüzüğün
Ağır ihanetiyle sarsılmıştı...
Arzuyla lanetlenmiş kalbin
Atışlarını,
Yüzükle bozulmuş,
Ömür almış yaratığın
Nefesini hissedip ürperdi Frodo,
Haldir olmasaydı flete çıkan
Belki de olmayacaktı bu destan...

Doğudan solgun bir gün doğdu.
Mallorn un altın yaprakları,
Işıldadı tüm gücüyle.
Frodo bakışıyla;
Gümüşdamar vadisini,
Gördü altın renkli bir deniz gibi,
Yavaş yavaş dalgalanan....
Rumil-ki kardeşiydi Haldir in-ve Haldir ile
Rehber oldu gruba
Elvada canım Nimrodel diye haykırdı Legolas
Bu kez beyaz köpükler gördü
Frodo, gri ağaç gövdelerinden...
Hoşça kal derken Nimrodel e bir kez daha
Düşündü,
Göremez, duyamazdı artık asla
Durmaksızın sayısız notalarını
Sonsuz ve değişken bir müziğe dönüştüren
Böylesine güzel bir akarsu sesini...
Girerken latif ülkenin içine doğru...

Gümüşdamar ın batısındaki patikayı
İzlediler güneye doğru...
Toprak hala ağlıyor sanki,
Yaralanmış ve dehşet içinde;
Orkların ayaklarının izleriyle

Ağaçların içine yöneldiler sonra
Bir nehir kıyısına vardılar yavaşça
Grilere bürünmüş
Parlak sarı saçlarıyla zarif elf
Haldir in ıslığı ile görünür olurken onlara
İpten bir yol kuruluverdi
Öte yandan bu yana
Ve geçiverdi Haldir rahatlıkla
Legolas da izledi onu
Aynı rahatlığın izleri üstünde...
Fakat diğerleri
Bağlanmalıydılar iki iple
Ve ıslanmadan geçmeliydiler
Öte yana...

Hiç aşağıya bakmadı
Geçerken Pippin
En beceriklileriydi nitekim
Grup Gümüşdamar ın doğusuna toplanınca
İpler de toplandı Rumil in omzuna
Karşı kıyıda,
Ve Rumil de gitti nöbetini tutmaya

Benzetilen bir üçgene
İrmişlerdi Lorien in Naith ine
Sınırları görme müsaadesi yoktu
Hiçbir yabancının; özellikle de bir cücenin
Gözleri bağlanmak istendi Gimli nin
Ama o ne bir düşman ne bir hırsız
Asla izin vermez böyle işe
Savaşabilir bunun yerine
Bir dolu elfle

Aragorn buldu çözümü
Bağlanmalıydı gözleri gruptaki herkesin
Gimli ile birlikte
Çok üzüldü Legolas bu işe
Yine de haklıydı Haldir
Harplerden çok
Yayalara gider olmuştu o zarif eller artık
Ne yazık...

Anlattı Haldir yaşadıkları tehlikeyi
Gitme kararını bazı elflerin
Ama nereden gidilir
Valar toprağına
Hangi limandan?
Shire ın batısından elbet
Elf limanlarından...

Bunu söyleyen Merry den
Anlatmasını istedi deniz özlemiyle yanan elf,
Ama gitmedi ki Merry hiç oralara
Gidemezdi nitekim
Çıkmazlardı hobbitler
Neşeli kovuklarının olduğu ülkelerinden
Lorien i görmek için bile olsa
Tek sıra halinde yürüyor grup şimdi
Ayrımsıyor Frodo,
Ayrıkvadi ve Lothlorien i
Hatıralarla dolu belki Ayrıkvadi
Ama yaşıyor burada bu hatıralar sanki
Gözleri kapalı belki
Ama ayrımsıyor tüm bunları şimdi
Dışarısı güvensiz ve tehlikeli
Lorien`e ise değmemiş gölgenin izi

Akşam rüzgarı ne vakit fısıldadı
Altın yaprakların arasından
İşte o zaman grup
Yerde huzurla uyudular
Gözleri hala bağlı...

Sabah yola çıktılar yeniden
Telaşsız ve Arien eşliğinde
Bir mola verdiler öğlenin eşiğinde
Bir bölük elf gelmişti yanlarına sessizce
Kuzey sınırlarına gidiyorlarmış
Meğer Moria dan gelebilecek
Amansız orklar için
Ve haberi geldi zarif elflerden
Gollum un ...
Ve izni geldi Galadriel ve Celeborn dan
Özgürce yürüyebilmenin

Soluğu kesildi
Şimdi Frodo nun
Gözleri açık alandaki
Çift taçlı tümseği gördü
Taçlar Mallorn ağaçlarından
Dıştakiler gümüşten ama çıplak ama yine de zarif
İçtekiler altından ama ulu ve solgun
Tam merkezdeki
En ulu en yüksek ağaçtan
Beyaz bir flet çarpıyor gözlere

Ağaç dipleri
Çevrili altından yıldız çiçekleriyle
Ve ara ara, rüzgarda salınan
Beyaz ve uçuk yeşil kelebeklerle...
Öğrendiler ki
Altından olanlar elanorlar
Zarif kelebekler niphrediller...
Ve kış çiçekleri onlar,
Açtıkları yerse Cerin Amroth...

Kelimesi yoktu
Frodo nun anlatacak
Sanki yitip gitmiş bir dünyaya açılan
Büyük bir pencereden geçmişti...
Tüm renk ve biçimler
Yeni bir anlam ile
Taptaze...
Ezelden beri dayanmış gibi
Kadim ve ulu...

Burada, kusursuz Lothlorien de
Özlemek mümkün değil
Kışı ya da yazı,
Sonyazı ya da baharı...

Efendi Samwise rüyada sanki
Hayır o sözleri elfçe olan
Bir şarkının içinde besbelli,.
Kusursuz Lorien e bakarken
Gözleri kamaşıyor
Aklı karışıyor
Karar verdi ve söyledi beyine
Burası her yerden, her şeyden
Daha elfçe diye
Haldir ise biliyor bu güzelliğin sebebini
Galadhrim Hanımı Galadriel in kudretini

Çıkarttı iki şaşkın hobbiti
Eşsiz zirvesine Cerin Amroth un
Zaman yok işlemiyor burada
Hissediyor Frodo bunu
Solmuyor burada
Şimdilerde her yerde hatıra olan
O kadim dünya...
Yolunun nelere düşeceğini bilmiyor hala
Ama biliyor ruhu hep gezinecek
Shire lı gezgin bir hobbit olarak
Kış çiçeklerin arasında daima...

Haldir in arkasından
Girdi gümüş çembere
Ve en eski denizlerden
Şimdi yoklar ne yazık,
Yüreğine akan dalga seslerini
Yok olmuş deniz kuşlarının
Özlem dolu çığlıklarını
Duydu aniden

Merkezdeki flete tırmanırken
Büyüsünü hissetti ağaçların
Güneye döndürdü iki hobbiti Haldir
Güzel Galadhrim i görsünler diye
Yeşil kulelerden oluşan bir şehir
Hissediyor şimdi her ikisi de
Lothlorien in nuru, gücü
Buradan dağılıyor içlerine
Kuş olmalı, uçmalı bu şehrin üstünde

Ya doğu...
Ulu Anduin in soluk parlaklığına
Uzanıyor Lothlorien in bir kısmı
İlerisi, müphem ve korkutucu
Yetmiyor Lorien in nuru
Dol Guldur için Kuyutorman daki
Mekan için,
Düşmanın yeniden yerleştiği...
İki güç görülmekte açıkça,
Zihinlerde çatışmakta.
Işık karanlığın ta kalbine sızsa da
Sırrı korunmakta hala...

Tepenin eteğinde Frodo
Rastlıyor
Düşüncelere dalmış
Geçmiş bir zamanın
Hatırasını yaşayan Aragorn a
Elinde altın yıldız elanor
Yüreğinde Akşamyıldızı
Gözlerinde bu yıldızdan yansımalar
Sanki üzerinde genç ve zarif
Hükümdara ait ak giysiler
Ve kendisi o hükümdar gibi
Çetin yılların çizgileri silinmiş yüzünden
Oturuyor orada öylece Aragorn
Ve dudaklarından
Frodo nun göremediği sevgiliye
Elfçe sözler dökülüyor
Derin bir nefes aldığında
Arwen, vanimerda, namarié!demişti
Düşüncelerinden sıyrılıp
Gülümsedi Frodo ya
Elf diyarının kalbindeyiz,yeryüzündeki
Gideceğimiz karanlık yolların gerisinde
Birazcık ışık yoksa bize ait olan
Benim kalbim hep burada kalacak
Bu sözlerle ayrıldı Cerin Amroth dan,
Frodo ile birlikte.
Ve yaşayan bir insan olarak
Asla yürümedi orda bir daha...
Fakat bilemeyiz ki
Akşamyıldızı solduktan sonra
Ne oldu Cerin Amroth ta?....

"