
UMUT VE IŞIĞIN VEDA ŞARKISI
Tarih: Mayıs 04, 2006 - 11:17:49 Konu: FİLMLER II İki Kule
Ben yazarken bu şarkıyı
Onlar yeşil tepelerin eteğinde tazeliyorlardı Aşklarını...
'SON'u olmayan sonsuzluğun ötesinde
UNDOMİEL:
Beyim...
Yazgının ötesinde bir mutluluk sığmıştı ömrümüze
Gölge savaşı kazanmadan
İmladris'te hangi ağaç çiçek açar şimdi
içimde.Sen gittikten sonra
Hirilorn'da hapsedilmiş atam Luthien gibi
Gelemezsem yanına...
ESTEL:
Hanımım...
Yazgım tamamlanıp 'son'a yaklaştıkça
Senin karanlık tepelerde ışıyan yıldız ışığın
Yüreğimden silinip atılmaz
Şu kısacık ömrümde bir yıldız sakladım kendime
Ey kutlu halkın en güzeli
Mutlulukların en yücesini bahşettin bana
Yazgı böyle,gitmeliyim Mandos'un salonlarına...
UNDOMİEL:
Sensizlik gölgelerin dipsiz uçurumu gibi
En yeşil çayırlarda bir Lomelindi ötmezse
Gölgeden geriye nasıl döner yüzüm
Sen olmayınca ışığa
Ümidin tükenmediği bir aşktı bizimkisi
Şimdi ölümün soğukluğu mu girecek aramıza?
Hayır!Sensizlik yakışmaz sonsuzluğa...
ESTEL:
Ey sevdiğim...
Uğruna ne badireler geçildi.Bu beden
şimdi yorgun.Seni sevmekten değil
Dünyanın ağırlığı,bu mutluluk yılları
Çabuk geçti evet,kabul etmezsek yazgıyı
Seni sevmeyi unutmuş yorgun bir beden ve kalple
Ölemem...bilinçsizce son kez hissetmeden elini
Ey Akşamyıldızı uykuma sen yatır beni...
UNDOMİEL:
Git...!
Gölgelerin ötesindeki gri diyara
Solacaksa ışığım,bitecekse bu bahar
Artık sensiz hiçbir kıymeti olamaz
Sensizlik yıkım ve savaş günlerinde bile
Aklıma düşmezdi belki...
Şimdi yum gözlerini,uyu Beyim
Batı Denizi'nin ötesinde beni bekle Sevdiğim...
Şimdi İmladris'in soğuk rüzgarında
Yeşil bir tepede yatan Akşamyıldızı
Son sözlerini böyle söyledi işte
Karşısında yatan sevdiğinin ilk olmayan vedasında
O 'SON' manzarada...
|
|