Gandalfın Son Öyküsü.
Tarih: Mart 04, 2005 - 10:18:18
Konu: Hikayeler
Bu gene benim kendi kurguladığım bir öykü.Geçenlerde ilk yazdığım Gandalf`ın gençliğine ait öyküyü okudum.Ve biraz duygulandım.Bu öyküyü onun üzerine yazdım.Umarım beğenirsiniz.
Deniz suskundu.Hava sessizdi.Kesif bir sis vardı.Beyaz bir gemiydi.Hani şu kuğu suretinde yapılan elf gemilerinden.Son gemiydi o.Orta Dünyanın son elflerini Batıya taşıyan gemi.İçinde alim elf beyi Elrond,güzel ece Galadriel,Yüzük taşıyıcısı Frodo ve Bilbo Baggins.Ve bir kaç ilim,irfan sahibi elf.ve arif Ak Gandalf.
Herkes güvertede dinleniyor ve yolculuğun keyfini çıkarıyordu.Gemidekiler üzgündü biraz.Uğrunda savaştıkları orta dünyayı terketmek onlara bir hayli koymuştu.Ama diğer yandan sevinçliydiler.Ata topraklarına gidiyorlardı.Nice kadim hatıraların yer aldığı kıtaya.
Frodo dip kamaraların birinde uyuyordu.Shire`a dair ilginç bir rüya görüyordu.Sam,Merry ve Pippin Mordorda gördükleri füllere binmiş,orklarla kovalamaca oynuyorlardı shire çayırlarında.Frodo ya bir an gerçek gibi geldi.Brendibadesi nehrine,Ted'in değirmenine,Çıkınsaçması sıra oyuklarına ve Çıkınçıkmazını zevkle izledi.Birbirini ziyaret eden ve tarlada çalışan hobitleri izledi.Ve sonra bir fülün hızla onun üzerine geldiğini izledi...
Kalktı.Şaşırmıştı biraz.
_Neredeyim ben?
Bir an Shire'de olduğunu sandı.Ama yanılmıştı.O koca geminin içindeydi ve Shire çok uzaklardaydı.Artık uyuyamazdı bu moral bozukluğuyla.Güverteyi gezmeye karar verdi.
Güverteye ilk çıktığında gözüne ilk takılan etrafı saran kesif sis oldu.Hep elfçe kitaplarda okumuştu.Orta Dünyanın bitiminin sisli olduğunu.En son Höyük yaylalarında görmüştü böyle bir sis.Tom Bombadil ile yaşadıkları o ürkütücü macera geldi aklına.Gözüne ikinci bir görüntü takıldı.Gandalf pruvanın ucunda asasına dayalı bir biçimde durmuş ileriyi seyrediyordu.Üzgün bir görünümü vardı.Üzüntü gözlerinden okunuyordu.Frodo Gandalf'ı hiç böyle görmemişti.Nice tehlikeden geçmiş bu koca arif şimdi çok çaresiz gözükmüştü gözüne.
Yanına gitti.Gandalf bir heykele benziyordu.Gözleri bile kıpırtısızdı.Frodo ona dokundu.Gandalf aniden döndü.
_Ah senmiydin Frodo.
Yüzü biran güldü.Sonra tekrar somurtuk bir hal aldı ve tekrar baktığı yere döndü.Bir süre sustular.Sonra Frodo kendini zorladı:
_Gandalf neyin var?
_Gayet iyiyim Frodo.Gayet iyiyim.
Bunları ruhsuzca söylemişti.Frodo:
_Seni ilk defa böyle üzgün görüyorum.Ne oldu?
_Üzgün olduğum doğru ama sana söyleyemem.
_Hadi Gandalf?Seni bu hale getirebildiğine göre önemli bir şey olmuş olmalı.
_Evet öyle.
_Bana anlatırsan belki çözebilirim.Beni pek hafife alma.Sen dememişmiydin "BİLGELER SENDELEDİĞİNDE YARDIM HEP ZAYIFIN ELLERİNDEN GELİR." diye.
Gandalf ona bakmadan anlatmaya başladı:
_Ben henüz genç bir maiaydım.Sarumanla dosttum.Birgün ak ağacı seyrediyorduk.Bu topraklardaydık.O gün Aule geldi ve Aule beni yerdikçe yerdi.Aksine kendi maiası Sarumanı öve öve bitiremedi.Dolayısıyla kendime olan güvenimi kaybettim.Benim bir sevgilim vardı.Galadia ydı adı.Sarı saçlı,mavi gözlü,kuğu boylu bir elf ecesiydi.Deniz kenerında berrak sesiyle şarkılar söylerdi.Şimdi bile hatırlarım.Dinleyene bir umut ve güven aşılardı.Huzur bulmak için onun yanına gittim.Deniz kıyısına.Orda ona bir hortlak saldırmıştı.Gözlerini bana dikmişti ve yardım istiyordu.Ama yardım edemedim.Umutsuzluğa düşmüştüm bi kere.Onun ölümünü gördüm.Ondan sonra hortlağı defedebildim.Yok oldu.Tabi ecede öldü.Ve ben o gün hiç bir zaman umutsuzluğa düşmemek için karar aldım.İşte ogün bugündür balrogla savaşımda olsun,Gondor kuşatmasında olsun her olayda bu ettiğim yemin ve onun sağladığı umut ayakta tuttu beni.Zaten beni orta dünyaya getirende bu olaydı.Çünkü ne zaman bu kıyıları görsem aklıma hep o acı olay gelir.Şimdi tekrar oralara dönüyorum.
Gandalfın gözünden yaşlar döküldü.Frodoya döndü:
_Söyle bana.Ben bu acıya nasıl katlanırım?Kıyılarada yaklaştık zaten.
Birden berrak bir şarkı duyuldu.Güzel sesli bir kız okuyordu.Gandalf durakladı.Kıyıya döndü.
_Sende duydunmu Frodo?
_Evet Gandalf.
_Bu...bu... bu onun sesi.Galadiamın sesi.Valar en orta dünyadan giderekn şöyle demişti."Sen geri dönebileceksin Gandalf.Ve ödülünü alacaksın.Beren bile dirilmişti."İlkin bu sözlerin sırrını çözemedim ama...
Beyaz kumları gördüler.İnci sahilini yani.orda bir elf ecesi duruyordu.Frodo onu görünce büyülendi.Shire ın başaklarının rengi sarı saçları vardı.Topuklarına dek uzanıyor.Ve rüzgarda dalgalanıyordu.Gözleri masmaviydi.Gök yüzüne benziyordu.Teni Mindolluinin tepeleri gibi bembeyazdı.Zarif,narin bir görüntüsü vardı.Ve o an Frodo bir mucize daha gördü.Gandalfın saçları ve sakalı kısalıyordu.Gittikçe gençleşiyordu.Ve gençleştide.Uzun sarı saçlı ve renkli gözlüydü.Hala vakur görülüyordu.
Pruvadan suya atladı.Yürüyerek sahile çıktı.Galadia ya sarıldı.
_Sen gerçeksin!
_Evet Gandalf!Bak!Diriltildim.Sonunda sana kavuştum.Senin hakkında çok şey anlattılar.
Gandalf ona tekrar sarıldı.Gözpınarlarından yaşlar dökülüyordu.Froduya döndü:
_Frodo ben Galadia nın bahçesine gidiyorum.Sonra gelirsin.
_Seni soraralarsa ne diyim?
_Onlara deki Gandalf bin yılların intikamını alacak!
Sonra Galadia nın elini tuttu.Ve el ele tutuşarak yeşil ağaçların arasında kayboldular ve sonsuza dek mutlu yaşadılar.
İşte bu Gandalfın son öyküsüdür.
|
|