Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

angelic göndermiş "Shirede yazdan kalma güneşli bir Eylül günü daha yaşanıyordu. Hobbitçocukların bağırış çağırışları tüm köyde hatta köyün dışında bile duyuluyordu neredeyse.
Minikler, gelecek endişesi taşımadan gönüllerince oynuyorlardı. Bazı çok koşturmayın, oraya gitmeyin, suyla fazla oynamayın ya da o sebzelere dokunmayın, dağıtmayın türünden uyarılar da almıyor değillerdi. Ama bu uyarılara fazla kulak asan görülmüyordu.. Bir ara çocukların sesleri yola doğru yöneldi. Bir atlı arabanın gıcırdayan tekerleklerinin çıkardığı hafif sesler sadece bir anlık suskunluğa neden oldu. Atlı araba yavaşça köyün girişindeki yoldan yaklaşmaktaydı. Önce uzun gri bir şapka şapka göründü. Çocuklar anlık bekleyişten sonra kuvvetli çığlıklar atarak arabaya doğru koşturmaya başladı. Çığlıkların nedeni uzun gri şapkanın sahibiydi ve o anda orada bulunmayan diğerlerine büyücünün gelişini haber vermek içindi. Şapkanın sahibi ve çocukları peşinden koşturan büyücü elbette ki Gandalftan başkası değildi. Kendisi hakiki bir dosttu, özellikle burada yaşayan iki Hobbit nazarında.
Hobbitçocuklar için Gandalf, istisnasız ve kesin bir tanımlamayla eğlence demekti. Minik ayaklarının elverdiği ölçüde karşılamaya koşturdular atlı arabayı. Gandalf bir Hobbitli olmamasına ve bilindik aralarla uğramamasına, köyde sıklıkla görünmemesine rağmen çocuklar tarafından bilinen biriydi. Shiredeki herkes, sihir ve havai fişek gösterileri dendi mi tek bir isim konusunda hemfikirdi daima. Üstelik çocuklar da bu uzun ve gri renkli şapkayı nerede görseler tanırlardı. Her gelişinde muhakkak önce onlar onu karşılıyordu. Bu karşılamanın en büyük ve en belirgin nedenlerinden biri büyücünün tüm Hobbitköylüler ona böyle diyordu- bir miktar da olsa gösteri yapmasıydı, özellikle en sevdikleri havai fişek gösterisini.. Gandalf, Gandalf diyerek koşturdular arabanın arkasından. Gri şapkanın altındaki gözler farkettirmeden güldü çocuklara. Belli belirsiz gülüştü bu. Düşünceli görünen yüzde herhangi bir kıpırdanma olmamıştı bile.

Araba köyün diğer tarafında bulunan bir evin, küçük bahçe kapısının önünde durdu. Çocuklar da derhal arabanın etrafını sardılar. Çığlıkları ve seslenişleri kesilmemişti. Gandalf ve o ana kadar farketmedikleri bir kaç cüce arabadan indiğinde, çocuklar çoktan atlı aracın sağında solunda özellikle de yolun başında farkettikleri, çeşitli ebatlarda kutu yüklerin bulunduğu arka tarafta toplanmışlardı bile. Cüceler pek ses etmeden direk arabanın arkasına seyirttiler ve yükleri indirmeye başladılar. Kapalı kutular sırayla alınıp bahçe kapısından içeri taşınıyordu. Cücelerin hareketlerinde büyük bir titizlik ve serilik göze çarpıyordu. Çocuklar bununla ilgilenmediler , onların aklında daha başka ve daha önemli şeyler vardı. Bunun için Gandalfı sıkıştırmaktan bir an için olsa da vazgeçmediler. Gandalf sert bir yüz takınarak, daha doğrusu takınmayı zar zor becererek çocuklara döndü;
Gidin bakayım, size göre değil bunlar dedi. Bekleyin hele, zamanı gelince göreceksiniz istediklerinizi, istemediğiniz kadar.
Hobbitçocuklar hoşnutsuzlukla homurdandı. Ancak yapacak birşey de yoktu. Sıkıntıyla belki bir umut bekleşirlerken, evin yuvarlak kapısı açılmış ve Bilbo Bagginsin güleç yüzü meydana çıkmıştı. Bir süre Gandalfın çocuklarla konuşmasını daha doğrusu çocukların onu sıkıştırmasını ve vızıldayarak etrafında dönüp durmalarını izledi geniş gülümsemesiyle. Gandalf elinden geldiğince onlardan kurtulup, cücelerle birlikte kalan eşyaları içeri taşımaya başlayınca artık yeridir diyerek bahçe kapısından küçüklere birkaç kuruş dağıttı. Afacanlar çığlıklarla minik ellerindekileri diğerlerine göstermek ve belli ki derhal harcamak üzere koşarak uzaklaştılar. Hâlâ kıkırdıyan bir kaçı da bir cüce tarafından kaçırtıldı- (Cüce ona dikkatle bakan bir hobbitçocuğa şöyle bir dönüp tüm dişlerini göstererek sırıtınca, küçük gerisin geri koşmaya başladı. Koşarken de bana baktı, bana güldü diye bağırıyordu. Çocuklar uzaklaşmışlardı uzaklaşmasına ama akıllarında hâlâ büyücü ve kapalı kutuların içindekiler kalmıştı.
* * *
Bu yakınlarda olacak ve Bilbo Baggins tarafından bizzat hazırlanan doğum günü daveti tüm Shire halkı tarafından duyulmuş ve zaman beklenmeye başlamıştı. Davet günü yakınlaştıkça dışarıdan gelen yabancı konuklar Bilbo tarafından tek tek karşılanmaya başlamıştı bile. Davet gününe kadar devam etti bu durum. Çeşitli yüklerle dolu atların ve midillilerin çektiği arabaların biri geliyor, biri gidiyordu. Baginsin evinin önü her zamankinden daha kalabalıktı. Birkaç kişi gelen yüklerle ilgileniyor, sürekli evin içinde dışında sağında solunda görülüyorlardı. Bilbo ve genç kuzeni -şimdi evlatlığı- Frodo Baggins gelen davetlilerle, eşyalarla ilgileniyordu. Çoğunlukla Frodo gelen yüklerin gözetimine ve yerleştirilmesine nezaret ediyordu. Ona yardım eden bir kaç genç hobbit daha vardı. En çok Meriadoc Brandybuck, Peregrin Took ve çoğunlukla Bilbonun etrafından dolanan Sam Gamgee idi. Sam adeta Bilbonun gölgesi misali, onun her adımını takip ediyor, daha yapılacaklar neler, istediğiniz şeyler var mı Bay Bilbo? deyip duruyordu. Bilbo bu genç ve kıpır kıpır hobbiti çok severdi. Oradan oraya koşturduğunu gördükçe geniş yüzünde kocaman gülümsemesiyle durmadan Dur oğlum yavaş, çatlayacaksın neredeyse, soluklan azıcık, dinlen diyordu.
Sam eve ara ara gelenlerin sevgili bahçesine zarar vermemeleri sağlamak ve Bilbonun haber verilmesini istediği bir takım bilgileri, gerekli yerlere ulaştırmak işini kendine sessizce verilmiş görev kabul etmişti. Arada fırsat buldukça iki genç Hobbit ile buluşuyor ve üçü gözlerden uzan bazı bazı etraf ve gelenler hakkında, çoğunlukla Bilbonun daveti ve kendisiyle ilgili konuşuyordu. Bazen de bu iki genç hobbit, Merry ve Pippin, Sami bir köşeye çekip son haberleri özel olarak alıyordu.
* * *
Davet günü gelip çattığında, ulu ağacın altında kurulan çadırda, Bilbo Baggins tarafından davet resmen başlatıldı ve davetliler de büyük bir hızla yiyeceklerin içeceklerin olduğu masaların etrafını çevirdiler. Bir yandan yiyip içtiler, diğer yandan da Bilbo ve evladı Frodonun yine her zamanki gibi konuk ağırlamayı bildiğinden bahsettiler. Bu davette diğerlerinden farklı olan bir şeyler görünmemekle birlikte aslında vardı. Kesin olan ve Bilbo Baggins tarafından açıklanan evlatlığı Frodoyla aynı anda doğum gününü kutladığıydı ki bunu uzun zaman önceden adet edinmişti. İkisinin doğum günleri de aynı tarihe denk geliyordu çünkü. Bilbonun 111inci ve Frodonun da 33üncü doğum günü kutlanıyordu. Böylece Frodo da artık rüştüne ermiş oluyordu.
Herkese yetecek hatta artacak şekilde ayarlanmış yiyecek ve içeceklerin görüntüleri bile konukların aklını başından almaya yetti. Eğlenceler başladı. Gecenin ilerleyen saatlerinde artık gözlerden o an için uzak olan Gandalfın sırası da gelmişti. Herkes heyecan içinde büyücüyü izledi. Gandalf gene kendisinden beklenenin kat kat fazlasını yaptı ve eğlencenin doruk noktasında muhteşem havai fişek gösterileri aydınlattı gecenin karanlığını. Gökyüzündeki renk cümbüşü, kayan yıldızlar, kırmızılı mavili beyazlı açan ateş çiçekleri Shirenin dışından bile görüldü. Konuklar gözlerinde parlayarak dans eden ışıkların birini bile kaçırmamak için gözlerini kırpmadılar. Bundan en çok küçükler ve genç hobbitler memnun oldu. Özellikle küçükler neşe içinde ellerini çırparak seviç çığlıkları attılar. Gerçekten de beklediklerine değmişti doğrusu. Gandalfın gösterisi orada bulunan ve bulunmayan herkes tarafından uzun yıllar konuşuldu.
Saatler sonra herkes yiyip içme işlemini bitirdiğinde ki sadece midelerine daha fazlasını sığdırabilmek için birazcık ara vermeye ihtiyaçları vardı- ve çoğunluğa rehavet çökünce, Bilbo Bagginsin adeti üzerine konuşma yapma vakti de gelmiş oldu. Genellikle bir hayli uzun ve sıkıcı bulunan bu konuşma zamanını yine de konuklar hoşgörü içerisinde beklemeye başladılar. Umarız kısa olur, çünkü içkilerimiz daha bitmedi ve yenecek birşeyler hâlâ kalmış görünüyor mırıltıları arasında, konuşma zamanı haddinden fazla tezahüratlar ve gönülsüz alkışlarla desteklendi. Sadece bir kaç kişi dışında, hemen hemen tüm konuklar Bilbonun her zamanki söylevlerinden birini dinleyeceklerinden emin göründüler. Artık bu faslı da atlatmayı düşünüp, yorgun ayaklarını uzattılar. Kendi deyimleriye bir parça dinlenmeyi haketmişlerdi. O kadar dans ve yemek içmek işi göründüğünden de daha zordu.
Büyücü ve Frodo, Bilbonun konuşma yapmak için ışıklandırılmış ağacın yanındaki sandalyenin üzerine çıkışını izlerken, hem kendilerini hem de Bilboyu dikkatle takip eden iki çift gözden habersiz görünüyorlardı. Merry Bilbonun biraz sağında arkasında kalan Same işaret etti. Sam etrafına bakarak kimsenin onu farketmediğinden emin olduktan sonra bir koşu onların yanına ulaştı.
Bu gece, hatta birazdan olacak ne olacaksa Merry, Bilboyu işaret ediyordu başıyla.
Bana da öyle geliyor diye sessizce konuştu Pippin. Gözlerini Bilbodan ayırmadı. Sonra epeydir düşündüğü bir şeyi, aniden aklına gelmiş gibi söyleyiverdi. Yahu Merry dostum, şu bize hâlen bir isim bulamadık!
Neye?
Canım neye olacak, gurubumuzun ismine tabi ki, ne olacak?
İsim mi? Ne diyorsun sen Pippin, ne ismi?
Ortaklığımıza canım, ortaklığımıza. Kendimize ne diyeceğiz bir türlü belirlemedik ki! Herhalde böyle isimsiz ve belirsiz kalmayacağız.
Neler de düşünüyorsun sen böyle! Hele hele şu anda. Ama ben eminim ki sen çoktandır konuşacaktın da, zamanın olmadı değil mi? İstediğin isimse sevgili Pippinciğim, ortaklığımıza yakışır isim suç ortaklığıdır. Eee ne de olsa yaptığımız gizli kapaklı olduğundan azıcık da suç içerir. Baksana adam gözetliyoruz burada.
Ben, dedi Sam utanarak, üç göz diye düşünmüştüm kendimizi
Hımm diye bir elini çenesine dayadı Pippin. Üç göz ha! Bak bu suç ortaklığından daha hoş oldu. Üç göz, üç çift göz, güzeldedi neşeli neşeli. Merry şaşırmış baktı Sama Sen de mi? dedi başka da hiç bir şey demedi. Alana baktı tekrar, aklında başka şeyler var gibiydi. O an için gruba ne bir isim bulma ne de bulunanlar hakkında tartışmaya isteği vardı. Topluluktan neşeli kahkahalar geldi. Sama döndü tekrar. Evet, Sam, son durum nedir? Taze haberlerin var mı bize?
Yok beyim, Bay Merry, daha önceki dediklerim haricinde bir şey yok. Hem zaten ikisi de fazlaca bir şey konuşmadıydılar. Bir ara büyücünün Bay Bilboya kararını değiştirmek isteyip istemediğini sorduğunu duydum. Ama tam o sırada Bay Frodo beni bir iki parça bir şey taşımak için çağırdıydı da, giderken tek duyabildiğim, büyücünün Bay Bilboya onu yanına almayacaksın, değil mi? diye sorduğu olduydu. Sonra zaten doğrucana buraya geldiler. Bir daha da tek kelime etmediler. Onun dışında konuştularsa da ben duymadım.
Pippin kıpırdandı, bakın işte Bilbo konuşmasına başladı. Pür dikkat kesildiler. Tek bir kelimeyi bile kaçırmak istemiyorlardı. Hepsi birbirine söylemese de sonunu epey merak ediyorlardı.
Bilbo, boğazını temizlemek için bir iki öksürdü. Bir elini pantolonunun cebine soktu. Aziz Bagginsler ve Boffinler diyerek başladı. Orada bulunan tüm konukların sülale soyadlarını teker teker söyledi. Sevgili hobbit dostlarım, umarım hepiniz en az benim kadar eğleniyorsunuzdur ıslıklarla, tezahurat çığlıklarıyla kesildi sözleri. Konuşmanın tamanını burada söylemeye gerek yok, zira hepiniz biliyorsunuz. Sizlerle kısa bir süre yaşadığımı düşünüyorum ve hepinizden ayrılacağımı bildirmekten, bunun bir SON olacağını söylemekten dolayı müteessirim. Gidiyorum. ŞİMDİ ayrılıyorum. HOŞÇAKALIN!. Öne doğru bir adım attı ve hop gözden kayboldu. Topluluktan keskin Hİİİ!! nidaları yankılandı. Işıklar arasında onu boşuna aradılar. Herkes şaşkın birbirine bakarken, mırıltılar yüksek seslere dönüştü. Konuklar merakla birbirlerine sorular sorup durdular. Bir kaç hobbit yaşlısı artık ayılmış gözlerini bir zamanlar Bilbonun durduğu sandalyenin, ağacın etrafında, üzerinde dolaştırdı. Bazıları bu durumun şakacı Hobbitin alışılagelmedik şakalarından biri olduğunu söyledi. Ama sağa sola bakınmaya devam etmekten de geri kalmadılar. Birden herkesin gözü genç Frodoya ve Gandalfa takıldı. Özellikle Gandalfa bakışları tehditkâr ve korku verici gözüküyordu. Ters ters bakan konuklardan biri, bu muhakkak büyücünün işi diye söylendi yüksek sesle. Diğerleri de onayladı onu. Frodoya doğru adım attıklarında Gandalf çoktan oradan sessizce ayrılmayı başarmıştı. Frodo kendisine doğru sorular sorarak gelenleri cevaplandırmak için hevesli bir girişimde bulunmadı. Ağzının kenarına yerleşen bir gülümsemeyi saklamaya çalışarak Bilbonun az önce durduğu ağacın oraya, boş duran sandalyesine baktı. Merry daha önce de Bilbonun yok olduğunu gördüğü halde gene de ürpermişti. Pippin ve Samde şaşkınlık içindeydiler. Tek kelime konuşmadılar. Yüzleri, gülmemek için artık elleriyle ağzını kapatan Frodoya döndü. Bir süre sonra konuklar dağılmaya kalanlar da yemeye ve içmeye devam ettiklerinde, Frodo sessizce biraz daha oturdu. Kalabalığa şöyle bir baktı. Onun bakışlarını kaçırmayan üç çift göz, ifadesiz görünen yüzün altında şimdiden acı ve hasretin başgösterdiğini hissettiler.
* * *
Gandalf, Bilbo Bagginsin evine yol alırken, bir gölge de sessiz adımlarla onu takip ediyordu. Büyücü bir ara, yolun kenarındaki çimenlerin kıyısında durup arkasına döner gibi oldu. Gölge o arada hemen yanıbaşında duran fundalığın karanlık kısmına dalmıştı bile. Kısa duraklamadan sonra Gandalf Bilbo Bagginsin evinin kapısına ulaşmış hafifçe tıklatıyordu. Tık tık tık. Kapı açılıp Gandalf içeri alındığında gölge de pencerenin altındaki yerini aldı....
Sam koşarak geldiğinde, Merry alanda tek başınaydı. Birazdan Pippin yanında Fredegar Tolukla onlara katıldı. Fredegar Toluk adıyla mütenasip biriydi. Onu daha çok Tombiş Toluk olarak çağırırlardı. Buna o kadar alışmıştı ki, bazı bazı kendisinin de gerçek adını unutmuşluğu olurdu. Asla unutmadığı şey ise yemek vakitleriydi. Pippinin beraberinde gelirken bile elinde koca bir kupa¹ ve ceplerinde de meyvalar doluydu. Pippin Onu neredeyse çekiştirmek zorunda kaldım. Baksanıza masada ne var ne yok mideye indirmeye kararlı dedi. Güzelim yiyecekler orada beni beklerken senin gelmen çok acı oldu doğrusu diyerek sitem etti Tombiş. Elindeki bazlamaçtan² koca bir ısırık daha aldı ve kupasını kafasına dikti. Merry Sersem Toluk diye hiddetlendi. Bilbo ortada yok, sense hâlâ tıkınıyorsun. Kupadaki tüm içkiyi bitiren Tombiş elinin tersiyle ağzını sildi ve Evet ama ihtiyarların dediği gibi, masada hâlâ yenmeyi bekleyenler var. Bilbo giderken yanında bunları götürmediği iyi oldu diyenler çokça.
Onlar ne bilir ki! diye surat astı Merry. Sama döndü sonra soran gözlerle. Tombiş Toluk bile yemeyi bırakmış, ona bakıyordu. Sam tüm gözleri üzerinde hissettiğinde biraz utandı. Sonra nefes nefese anlattı duyduklarını. Bay Bilbo Gandalfla konuştu, ona veda etti. Arka yoldan aşağıya yürüyüp çiti atladı. Kırlara yöneldiğini gördüm. Gitmezden önce dedi ki, her şeyi ayarlamış. Birkaç şey dışında tüm mirasını Bay Frodoya bırakmış... O şeyi de.. Onu da bırakmak istemedi önce anladığım kadarıyla. Sonra karanlık oldu, değişik sesler duydum. Kimdi ya da neydi bilmiyorum. Korku veren bir sesti. Az kala bağıracaktım da hani.. Bu sesten sonra Bay Bilbo Onu Yüzükü- bırakmayı kabul etti. Sam Yüzükün adını ilk kez ağzına almıştı. Daha önceleri hep o şey diye bahsediyordu. Hoş Merry de, Pippin de iki ya da üç kez Yüzükün adını söylemişlerse de ya isme pek önem vermemiş olmalarından ya da bilinmedik başka nedenlerden, şu anda hissettikleri soğuk rüzgârı o zamanlar hissetmemişlerdi. İçlerinden bir tek Tombiş Toluk ilgisiz göründü. Sam şimdi yerinden kalkan ve gitmeye hazırlanan Frodoya bakarak sürdürdü konuşmasını. Sesinde elem vardı. Şimdi Bay Frodonun zamanı. Diğerleri sessizce uzaklaşan Frodoya baktılar. Şimdi onun yanında olmalıyız. Yardım etmeliyiz. Ne kendi ne de biz şu an bilmesek bile, bize ihtiyacı olacağı günlerin fazla uzak olmayacağını söylüyor gönlüm. Durgun bir sesle söylemişti Sam. Derin bir nefes aldı, iç geçirdi.
Bay Bilboyu çok severim, Bay Frodoyu da öyle. Onlar bana iyi davranan hatırşinas kişilerdendir. Ben her zaman bay Frodonun yanında olacağım. Zaten... dilinin ucuna kadar gelen ve kendisinin bile henüz anlam veremediği kelimeleri söyleyemedi, sessiz kaldı. Diğerleri de sormadı. Ayrı ayrı ama aynı şeyi düşünüyor gibiydiler.
Ertesi gün Frodo, Gandalf gittikten sonra konukları yolcu etti. Sorulan sorulara hemen hemen tek bir cevap verdi. Herşey gün ışığıyla aydınlanacak, eminim. Bilbonun kendisine verdiği bir takım görevleri yerine getirdi. Dağıtılacakları dağıttı. Kalanları derledi. Bu iş için Merry, Pippin ve özellikle Samin çok yardımını gördü. Farkettiği kadarıyla bu üç genç hobbit ona daha farklı, daha sevecen, sanki daha çok korumacı davranmaya başlamıştı. Bilbonun gidişinden dolayı yalnızlığımı bana hissettirmemek için sanırım diye düşündü. Genç hobbitler hemen hemen her şeyle ve Frodo ile ilgilenmeye devam ettiler.

¹ Bardaktan biraz daha büyük kulplu kadeh
² Demir tavada içinde şeker ve un da bulunan bir çeşit börek, isteğe göre içine tatlı, reçel ya da peynir de konulabilir. Biraz kendi kültürümüzden de bir şeyler katalım değil mi? Ne de olsa az buçuk Orta Asyaya dayanır kökenlerimiz.

Beni hem kitapta hem de filmde en çok etkileyenler Sami Merry ve Pippindir. Onların sadakati ve kendi korkularına rağmen önce dostlarını düşünmeleri, gerektiği durumlarda yüreklerinin derinliklerinde uyanan korkunç dayanma güçleri ve öfkeli kuvvetleri, gerçek dostluğun hiçbir şeye benzemediğinin, herşeye bedel olduğunun en açık kanıtı bana göre. Tabi bu söylediklerim gurubun diğer üyeleri için de geçerli. Özellikle de Frodo için. O da arkadaşlarının başını belaya soktuğunu düşündüğünden dolayı kendisini asla affetmedi. Her ne kadar arkadaşları kendi istekleriyle onun yanında olsalar da, onların gözlerine görünen, yüreklerine işleyen her kötü durumdan kendini sorumlu tuttu.
Sevgili Yüzük Dostları, haddim olmayarak ben de bir iki bir şey karalamaya çalıştım. Sizin yazdıklarınız kadar değil bunun ayrımındayım. Yukarıdaki hikâyenin ve bu yazının da devamı var. Uzun oldu diye yarıya böldüm (Tabi bir de hâlâ birazcık eksiği gediği var). Eğer bir aksilik olmazsa diğer yarısını haftaya göndereceğim. Tahmin ediyorum şu durumuyla bir anlam içermemekte. Umarın diğer yarısını tamamlayıp gönderdiğimde bir şeye benzer. Sevgiyle kalın yüzük dostları
"