Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

eldar2327 göndermiş "
Tepenin sırtlarında beliren bir adamın hareketleri aşağıda kamp kurmuş olan büyük bir Ork grubunun dikkatini çekmişti. Orklar silahlı yedi adam gönderdiler. Bir müddet beklemelerine rağmen geri gelmeyen adamlarını aramak için yola koyuldular. Tepenin doruğuna geldiği zaman üç büyük süvari gördüler. Elladan, Elrohir ve Aragorn...

Hemen çığlıklar atarak saldırdılar üzerlerine. Sayıları iki yüz üç yüz kadardı ve Mordor'un Kara Uruklarından da vardı aralarında. Süvariler, Orkların üzerine atıldı ve ilk saldırıları Orklara çok pahalıya mal oldu. Çünkü Aragorn savaş konusunda oldukça hünerlenmişti. Ayrıca yanındaki beyler de yeterince kudretliydi. otuz kadarı düşünce geriye çekildiler. Ama Elrohir omzuna aldığı bir okun etkisiyle yere yığılmıştı.

Düşüncede Elfler, beden yaralarına diğer ırklardan daha fazla dayanır ama Ork okları da hayli zehirliydi. Sonuçta bu durum Aragorn da geri çekilme düşüncesi oluşturdu. Ancak Yarmavadi'ye epey bir meafe vardı ayrıca Orklar da hemen peşlerinde olacaktı.

Aragorn bu karanlık düşünceler arasında gidip geldi ve Orkların arasına tek başına dalmayı, Elladan'ı da kardeşinin yanında bırakmayı düşündü. Bunu Elladan'a söyledi ve reddedildi ama Aragorn'un vazgeçmeye niyeti yoktu ve dedi ki:

Aragorn: Sizde Miruvor var ve sizin iyileştirme hüneriniz beden daha fazla Kardeşinizin yanında kalın ve ben onları oyalarken siz Ayrıkvadi'ye dönmeye çalışın.

Elladan: Onlara tek başınıza karşı koyamazsınız. Yok olabilirsiniz.

Aragorn: Bu benim zamanım. Cesaretimi sınama zamanım geldi ve gücümü. HAYDİ! GİDİN!

Böyle dedi ve elveda diyerek atına atladı ve habersizce Orkların arasına saman yığının arasındaki ateş gibi saldırdı. Orklar ilk anda oldukça afalladılar ve kayıpları çok oldu. Ancak Aragorn'un saldırısı yavaşlamaya başlayınca toparlandılar ve naralar atarak onu karşılamaya koştular. Mızraklarıyla yüklendiler ve Aragorn zor durumda kaldı. Sonra tepenin aksi yönüne sürdü atını.

Orkların çoğu yok olmamıştı ve takip etmeye başladılar. Aragorn bir mesafeden sonra atından inerek oku ve sadağını çıkardı. Sadağını boşalttı ve aralarına yaya olarak saldırdı. Ama baş etmesi imkansızdı. Etrafında yüz elli Ork vardı.

Aragorn sonunda kılcını kadıramayacak hale geldi ve orkların arasına yığılmadan kısa bir süre önce ak bir ışık gördüğünü sanıyordu. Sonraını hatırlayamadı.

Gözlerini açtığında Yarmavadi'deydi ve bir yatakta yatıyordu. Yanında yaşlı bir adamın oturduğunu gördü. Gri giyinmişti, saçı sakalı da öyleydi. Gözleri öyle bir parlıyordu ki sanki ışığın kendisiydi. Yüzündeki hatlardan insan ırkında olduğu anlaşılıyordu ama değlidi. Uzun gri bir cübbesi vardı ve yine gri uzun olan pelerini askıda görülüyordu.

Aragorn yatakta doğruldu ve adama kim olduğunu sordu. Şu cevabı aldı:

-" Bir çok ismim var. Gençliğimde, artık unutulmuş olan Batı'da Olorîn idim. Elfler Mitrandir der, kuzeyde Gandalf. Doğuya hiç gitmem"

Aragorn: Gandalf, şimdi hatırlıyorum. Beni Orklardan sen mi kurtardın?

Gandalf: Sen de büyük bir fedakarlıkla Elrohir'i kurtardın büyük savaşçı.

Aragorn: Orklar çok fazla idi ve o anda aklıma başka bir şey gelmedi.

Gandalf: Evet, epey uğraştırdılar. Sonra da bir miktar Wargla uğraşmak zorunda kaldım. Seni buraya getirmem kolay olmadı.

Aragorn. Sen kimsin ?

Gandalf: Sauron'un düşmanı ve hür halkların dostuyum. Valar'ın elçisiyim.Ve şimdi gitmem lazım.

Aragorn: Nereye, daha yeni gelmiştin. Seni bir daha görebilecek miyim?

Gandalf: Elbette görüşeceğiz İsildur'un Varisi, Arathorn oğlu. Şimdi gitmem lazım. Elveda.

Böylece ayrıldılar. Aragorn onu bir daha ancak yedi yıl sonra görebildi ve ondan sonra sürekli irtibat halinde oldular. Aragorn, Elrond'dan Gandalf hakkında çok şey öğrendi ve onun bir Istar olduğunu anladı. Bundan sonra seyahatlarını daha uzun süre ve daha uzaklara yapmaya başladı. Yazgıları ise Son'a kadar birleştirildi...
"