Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Zaman geçiyor
Kenetli ağızlardan tek bir kelime dahi çıkmıyor,sanki sessizlik dudaklara mühürlerini sunmuş ve gece gündüze tecavüz etmiş gibi.

Gözler kederli lakin susuzluktan yaşlar dahi akmıyor.Güneş kavurmuş,önceden gümüşi ağaçlardan al al düşen çiyleri yutan mutlu toprakları.Hava ağır, basık,gönüllere kederler düşürmüş ve bu böyle bilinmeyen topraklarda sürmüş.Karanlıktan korkmuş ama ondan nefret edercesine gönüller katılaşmış,sert sarp bir kayaya dönüşmüş ve iyilikleri savurmuş.Sanki hiç ışık görmeyecekmiş gibi...

Şimdi zamanına doğru gidiyor yaşam.Havanın o bastırıcı etkisi bedenlerde,yüz ve yüreklerde hissettiriyor kötülüğün gölgesini. Doğudan gelen o yırtıcı keskin çığlık Elfbeylerinin ve haşmetli insan krallarının yüreklerine korkuyu düşürdü.Tek yüzük Kara Efendi'nin kötü gücüyle ateşlerde dövülüp ortaya çıktı.Ve dünyanın kaderine tekrar katıldı hüzün. Şimdi herkes kendi hayatını belirsiz bir kabullenmeyişle yaşıyordu.ZORLA.Zaman ne olduğunu gösterecek.Bir umut varsa oda bozulmamış gönüllerin gizli köşelerinde saklı.Hür halklar kaderine doğru gidiyor ağır ağır.Yıkım ya da Zafere

Gölgeler daha bir uzadı öğle vakti
Ölümün önsezileri düştü kuyuya
Biriktirdi yaşamları
Kötülükle belirlediler geleceği
Geçmişin bir izdüşümüydü sanki
O halkalar
Gücün,ihtişamın temsilcileri
Ve kıyametin habercileri

Üç'ü
Sonsuzların zarif parmaklarında
Kaçıyorlar karanlıktan gizli saklı
Binbir yaşama katılıyor hepsi
Ve bitiyor herşey gibi
Gidiyor gri göğe

Yedi'si

Umarsız beyinlerin işleyen ellerinde
Derinleri kazarken çıkıyor ininden
Ve kavuşuyor azmettirici karanlığa
Ateşin Hükümdarına

Dokuz

Bir zamanların soylu bedenleri
Dünya kaderinin gelecek efendileri
Körpe bir beyin gibi kanıyor
Ve alışıyor karanlığa git gide
Gömülüyor
Saklanıyor bilinçler bir bir
Siyah pelerinlerinin ardına
Ve yitiyor hepsi
Giriyorlar kendi içinde
Kötülüğün hizmetine

TEK

Neden sorusunun sorulduğu vakit
Bir çığlık koptu sessizlikte
En karanlık inlerde yankılandı ağıtlar
Haykırıyordu ateşin ortasında nefes
Ve o koca göz
Karanlık silüetiyle çıktı geceye
Gönülde umut ölürken
Kızıl bir şafak doğdu ruhların içinde
Ve giderek büyüdü
Doldu hür halkların zamanı
Yaşadı birer birer
Ve bitirdiler hayatı

Hepsinin yazgısı başlıyor şimdi
Zaman geçiyor
Kimi karanlığın pençesinde
Kimi tutsak ellerde sonuna gidiyor
Kendi kaderine
YIKIM YA DA ZAFERE