Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Dark_Grond göndermiş "Sauronun düşüşünün ardından, Isildur(Elendilin oğlu ve varisi) Gondora geri döndü. Orada,kendini Arnorun kralı Elendilmir (1) olarak ilan etti. Onurlu ve güçlü biri olmasından ötürü kuzey ve güneydeki tüm Dunedain üzerinde hükümdarlığını başlattı. Hükümlerini bildirmek ve krallığını toparlamak için Gondorda bir yıl süreyle kaldı, fakat Arnor Ordusunun büyük bir bölümü Isen Sığlıklarının yardığı Numenorean Yolundan Erdiyarına geri döndü.

Sonunda geri dönüş yolculuğu için güvenli hissetmesiyle, telaş içine girdi. Eşiyle en küçük oğlunu Ayrıkvadide bırakmıştı ve ilk olarak oraya gitmeyi arzuladı. Ayrıca Elrondun Divanından acil bir yardıma ihtiyacı vardı. Bu yüzden, Osgiliathtan Ayrıkvadiye gitmek için Cirith Forna oradan da Anduin Vadilerinden (kuzeyin yüksek geçitleri)geçmeyi planladı. Toprakları iyi biliyordu çünkü Son İttifak Savaşından önce buralarda gezinmiş ve Elrondun eşliğinde Doğu Arnorlu adamlarla savaşa yürümüştü.

Uzun bir yolculuktu fakat öteki yol da batıya, kuzeye, Arnordaki kadim yolla birleştiği yere, yöneliyor ve doğudan Ayrıkvadiye gidiyordu, Ki o yol daha da uzundu. Atlılar için yolculuk daha kısa sürebilirdi fakat hiçbir binekleri yoktu. İlerleyen günler daha da güvenli geçebilirdi. Sauron yenilmiş ve vadili insanlar da onun dostları olduğu için dağıtılmışlardı. Isildurun hiçbir şeyden korkusu yoktu. Hava şartları ve yorgunluğa karşı tedbiri elden bırakmıyorlardı fakat o adamlar Orta Dünyanın en uzak yerlerine gitmiş ve her şartlarla başa çıkmasını bilen insanlardı.

Daha sonraki günlerde yazılan efsanelerde de anlatıldığı gibi Isildur, Kuzeyde kış arifesine yakalanmadan Ayrıkvadiye 40 günde varmayı umarak Osgiliathtan erkenden yola çıktığında üçüncü çağın ikinci yılı geçmekteydi. Aydınlık bir sabah köprünün doğu kapısında Meneldile(2) rast geldiler. Şöyle dei: Elveda dostlarım. Tez gidesiniz, Güneş yolunuzda parlayıp oyalamasın sizi!

Isildur üç oğlu Elendur, Aratan ve Ciryon komutasındaki Arnorun sert, mağrur askerleri ile beraber yolculuğuna devam etti. Dagorlad üzerinden geçişlerine ve kuzeye, Kuyutormanın güneyindeki boş topraklara kadar olan yolculukları hakkında hiçbir şey söylenmez. Yirminci günde, Ivannethin kızıl ve altın parıltılarıyla taçlanmış dağları kaplayan ormanlara yaklaşırken hava bulutlandı ve Rhun Denizinden kara, yağmur yüklü bir rüzgar esti. Yağmur dört gün boyunca aralıksız devam etti. Bu yüzden Lorien ve Amon Lanc arasındaki vadilere geldiklerinde Isildur yönünü selden taşmış olan Anduinden çevirdi ve Ormanın kenarından geçen Silvan elflerinin kadim yolunu bulmak için doğu tarafındaki düzlüklere tırmandı.

Ve öğle vakti yolculuklarının otuzuncu günü sona ererken onlar da Thranduilin krallığına giden bir yol üzerinde Ferah Çayırların kuzey sınırlarını geçiyorlardı. Hava bozmaya başlamış ve ırak dağların tepesini bulutlar örtmüştü. Puslu güneş, dağların doruklarını kızıl bir pırıltıyla aydınlatıyordu fakat vadinin derinlikleri çoktan gri gölgelere bürünmüştü. Dunedain yolculuklarının yakında sona ereceği ve Ayrıkvadiden gelen yolu arkalarında bırakacakları için şarkı söylemeye başladılar. Orman yukardan daha korkunç gözüküyordu fakat şanslarına aşağılara inince zeminin yumuşak olduğu fark ediliyordu.

Güneşin bulutların arasına girmesiyle aniden vahşi çığlıklar duyuldu. Yamaçtan aşağı orklar sürü halinde iniyorlardı ve ormandan çıkmaya başlamışlardı. O loş ışıkta sayıları ancak tahmin edilebilirdi fakat Dunedain`den sayıca en az on kat daha fazlaydı. Isildur kılıçlarını çekip saflar dağılsa bile bir halka oluşturana kadar iki taraftan toplanabilecek şekilde Thangaile(3) dizilmelerini emretti. Zemin düz ve eğim istediği gibi olsaydı bölüğünü dirnaith(4) e göre dizebilir ve Dunedainin gücüyle orkları yararak dağılmalarını sağlayabilirdi. Fakat şimdi bu yapılamazdı. İç sıkıcı bir gölge kalbine düştü.

Sauron ölmüş olabilir ama intikam duygusuyla yaşıyor.diye söyledi Elendura. Kurnazca bir plan bu! Yardım beklememeliyiz zira Moria ve Lorien çok uzakta kaldı ve Thranduil de dört günlük bir mesafede. Ve tahmin edilenden de öte değerde yüklerimiz var.dedi Elendur.

Orklar gittikçe yakınlaşıyorlardı. Isildur silahtarına döndü:Ohtar, Bunu şimdilik sana emanet ediyorum. dedi büyük bir kın içinde Elendilin kılıcı, Narsilin parçalarını uzatarak.Ne pahasına olursa olsun koru onu.Arkadaşını al ve kaç buradan! Git. Ohtar diz çöktü ve elinden öptü ve iki genç karanlıkta kayboldu.

Eğer meraklı orklar kaçanı yakalasalardı bu kadar dikkat çekmezdi. Kısa bir süreliğine duraksadılar saldırılarına hazırlanmak için. İlk olarak okla yaylım ateşi başlattılar. Sonra Isildurun yaptığı gibi şeflerinin önderliğinde yamacın aşağısına doğru bir halka oluşturmaya çalıştılar hasımlarının hatlarını yarmak için. Fakat onlar saflarını bozmadılar. Oklar Numenorean zırhlarına işlemiyordu. Kılıçları ve mızraklarıyla orkların silahlarını savuşturdular. Şiddetli saldırı kırılmıştı ve orklar insanlara fazla zarar veremeden geri çekilmeye başladılar ölen dostlarının oluşturduğu yığını arkalarında bırakarak.

Isildur düşmanın ormana doğru çekildiğini sandı. Geriye döndü. Güneş dağların arkasından batarken bulutların arasından son bir kez parıldadı; yakında gece çökecekti. Devam etmelerini emretti fakat yönlerini orkların fazla avantajlarının olamayacağı, toprağın daha düz ve alçak olduğu kesimine çevirmelerini söyledi. Belki de kendilerine pahalıya mal olan bu saldırıdan sonra yollarına güven içinde devam edebileceklerini düşündü, izcilerin onları takip edip kamplarını izleyebileceklerini tahmin ettiği halde.Ne zaman ki avları dönüp ısırmaya başlarsa korkuya kapılmak orkların tarzıdır. diye düşündü Isildur.

Lakin yanılmıştı. Saldırılarında sadece kurnazlık değil büyük bir dehşet ve acımasızca nefret duygusu vardı. Dağlı orklar sıklaştılar ve uzun zaman önce geçitleri izlemeleri için gönderilen Barad-durun acımasız hizmetkarlarından emir almaya başladılar. Yüzük, Sauronun şer iradesinin gücünü taşıdığı için hizmetkarları onun tarafından çağrılmıştı. Dunedain neredeyse bir mil kadar gitmişti ki orklar yeniden harekete geçti. Bu defa küçük bir saldırı ile yetinmeyip tüm kuvvetlerini göndermişlerdi. Dunedain çevresinde geniş bir hat oluşturdular ve daha sonra hilal şeklinde bükülerek ablukaya aldılar. Sükut içersindeydiler ve Numenorun ölümcül yaylarının menzili dışında durmaya özen gösteriyorlardı. Fakat günışığı azalıyordu ve Isildurun daha fazla okçuya ihtiyacı vardı.Durdu...

Aralarından bir gözcünün orkların sessizce,adım adım ilerlediklerini haber vermesine rağmen kısa bir bekleyiş oldu. Karanlıkta yalnız duran Elendur babasına koştu. Baba,hangi güç bu iblisleri yıldırabilir,sana boyun eğmelerini sağlayabilir?Öyleyse beyhude mi taşırsın bu yükü?

Heyhat hiçbir şey boşuna değil,oğlum. Onu kullanamam. Ona dokunmaya bile korkarken... Daha onu kendi irademe boyun eğdirmeyi keşfedemedim. Benden de güçlü biri kullanabilir ancak onu. Gururum kırıldı. Üçlerin taşıyıcılarına gitmesi gerek.

Tam o anda boruların sesi aniden yükseldi ve orklar her taraftan saldırıya başladılar kendilerini Dunedainin üzerine pervasız bir korkuyla atarak. Gecenin çökmesiyle tüm umutlar da çökmüştü. İnsanlar düşüyordu. Bazı iri orklar ağırlıklarıyla bir Dunedainin üzerine çullanıyordu ölü ya da diri. Böylece diğer güçlü pençeler cesedi sürükleyip parçalıyordu. Orklar bire karşı beş adam ödüyorlardı fakat bu, onlar için çok ucuzdu. Ciryon da bu şekilde katledilmişti ve Aryaton da onu kurtarmaya çalışırken ağır bir yara almıştı.

Elendur,henüz daha zarar görmemişti, Isilduru aramaya başladı. Doğu yakasındaki adamlarla savaşıyordu. Çatışmanın orklar için en şiddetli olduğu yerdi. Hala Elendilmirden korkuyorlar ve ondan kaçıyorlardı. Elendur omzuna dokundu ve korkuyla geri döndü, sinsi bir orkun arkasından yaklaştığını düşünerek.

Efendim,Ciryon öldü ve Aratan da ölmek üzere. Son danışmanınız olarak size savaşmamayı öğütlerim tıpkı Ohtara söylediğiniz gibi. Yükünüzü alın ve ne pahasına olursa olsun onu Taşıyıcılara götürün. Beni ve adamlarınızı kaybedecek olsanız bile...

Evlat,bunu yapmam gerektiğini biliyorum fakat acıdan korkuyorum. Ya da sensiz ayrılmaktan. Affet beni ve senin kendi sonuna gelmene sebep olan bu gururumu. Elendur babasını öptü veGit! dedi son bir kez.

Isildur batıya döndü ve bir zincirin ucuna asılı yüzüğü cebinden çıkartarak acı bir narayla parmağına geçiriverdi. Ve o andan sonra Orta Dünya üzerindeki hiçbir göz tarafından görülmedi. Lakin Batının Elendilmiri iradesini yatıştıramadı ve yanan bir yıldız gibi al al parlamaya başladı yüzük parmağında. İnsanlar ve orklar korku içinde yol verdiler. Isildur başına geçirdiği kukuletayla gecenin karanlığına karıştı.

Dunedainin başına gelenler bundan sonra anlatılır. Uzun süren günün sonunda hepsi yerde ölü olarak uzanıyordu. Fakat tek biri hariç,sersemlemiş bir silahtar. O da düşen insanların altında kalmıştı.Ve böyle göçtü. Elendur tahtın son vekili ve öngörüldüğü gibi gücü, bilgeliği ve gösterişsiz asaleti içinde Elendile en çok benzeyen o idi.

Isildur ise büyük bir acı içindeydi. Başlangıçta tazılardan kaçan bir tavşan gibi vadinin sonuna gelene kadar koştu. Orada takip edilip edilmediğine bakmak için durakladı. Lakin orklar bir kaçağı kokusundan yakalayabilirlerdi, gözlere ihtiyaçları yoktu. Daha ihtiyatlı davranmaya başladı. Geniş araziler önünde kedere gömülüyordu kıraç ve engin bir şekilde, kendisini bekleyen tuzaklarla dolu...

Nihayet ölü gecenin ortasında Anduinin kıyılarına varmayı başardı. Dunedain ile yaptığı gün boyunca süren aralıksız yolculuktan dolayı bitkin düştü. Nehir önünde anaforlar içersinde akıyordu. Bir süreliğine yalnızlık ve çaresizlik içinde durdu. Üzerindeki zırhları ve silahlarını atarak kemerinde taşıdığı küçük kılıcı hariç suya atladı. O günlerde Dunedain içinde onun gücüne ve dayanıklılığına erişebilecek kimse yoktu fakat buna rağmen karşı kıyıya geçebileceğine dair içinde en ufak bir umut taşımıyordu. Fazla gidemeden akıntıya karşı yönünü kuzeye çevirerek Ferah Çayırların kıyısına yüzmeye çalıştı. Düşündüğünden de yakındı. Bir anda kendini ağır ağır akan bir çayın içinde sazlara tutunurken buldu. Tam o anda yüzüğün kaybolduğunu fark etti. Parmağından sıyrılıp Isildurun bir daha asla bulamayacağı bir yere gitmişti. Kaybının düşünceleri arasında çabalamayı bıraktı ve kendini soğuk suda boğulmaya terk etti. Fakat tam zamanında aklı yerine geldi. Acı üzerinden kalktı. Kaybı büyüktü. Bir anda ayakları nehrin kıyısına bastı. Otların arasında çamur içinde boğuşarak batı kıyısına yakın bir adacığa çıktı. Suyun ortasında ayağa kalktı. Fakat gecenin karanlığında bekleyen orklar için korku içinde yerini belli eden büyük bir gölgeden başka bir şey değildi. Zehirli oklarını Isildura attılar ve kaçmaya başladılar. Halbuki Isildur silahsızdı. Oklar kalbinden ve boğazından yakalamıştı onu. En ufak bir acı belirtisi göstermeden suya düştü. Ne insanlar ne de elfler tarafından bedeni bir daha bulunamadı. Böyle göçüp gider efendi tanımayan yüzüğün şerrinde ilk kurban olan:Isildur, Dunedainin ikinci kralı, Arnor ve Gondorun kralı ve dünyanın o çağında da son olan...

Notlar:

1) Elendilmir : Yüzüklerin efendisinde Ekler A kısmında anlatılır: Arnorun taç giymeyen sadece alınlarında gümüş bir kaidenin üzerinde tek bir beyaz taş, Elendilin yıldızı, Elendilmir, taşıyan kralları.

2) Meneldil : Isildurun yeğeni, Isildurun genç kardeşi Anarionun oğlu, Barad-dûr kuşatmasında katledildi. Isildur Meneldili Gondorun kralı ilan etti. Tam bir zerafet adamı idi aynı zamanda ileriyi gören birisydi ve düşünceleri açığa vurmazdı. Aslında Isildur ve oğullarının ayrılmasına sevinmiş ve Kuzeyde işlerin yoluna girerek işgallerinin daha uzun sürmesini ümit etti. [Yazarın notu.] Meneldilin Anarionun dördüncü çocuğu olduğu,ikinci çağın 3318.yılında doğduğu ve Numenorda doğan son çocuk olduğu Elendilin varisleri hakkında yayınlanmamış bazı yıllıklarda yazar.

3)Thangail : "Kalkan duvarı" bu dizilişin Sindarindeki adıdır. Elendilin halkının konuştuğu dildeki Quenyadaki adı ise sandastandır. Kelime thandā "kalkan" ve stama "parmaklık, savuşturmak." kelimelerinden türer

4)Dírnaith : Quenyada nernehta "mızrakbaşı" demektir ve bir kama taktiğidir. Kısa mesafeden kümelenerek düşman üzerine saldırmaktır fakat düzenli ve açık alanda savunmadaki düşmana karşı yapılabilecek bir saldırı değildi. Quenyada nehte, ve Sindarinde naith sözcükleri mızrakbaşı, kama, yarmak anlamına gelen belli bir dizilişe ilişkindir.

NOT : Notların çoğunu eklemedim zira fazla sayıda not vardı.Kendim için(ve sizin de öyle düşünceğinizi sanıyorum) gerekli görünen notları aldım."