Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

wyern göndermiş "Bu gerçekten eski ve unutulmuş bir öyküdür.Hatırlayan kaldımı bilmem.Başlangıç yıllarındaydı.Melkor ağaçları söndürmeden evvel...

Ağaçlar gene herzamanki gibi parlıyordu.İki ağaç koca Dünyayı aydınlatıyordu.Birisi altın rengindeydi.Diğeri bembeyazdı elf ecelerinin teni misali.Demirci Aule genelde buralarda gezinir ve bu harikulade ağaçları izlerdi.İzlemeye doyamazdı doğrusu.İki maia gördü altın ağacın dibinde.Gençlerdi daha.Varlıklarından ötürü parlıyorlardı.İkiside yakın arkadaştılar.Olorin ve Curunir.

Curunir akıllı ve zekiydi.Onda hakimiyet ve güç potansiyeli vardı.Kendini geliştiriyorduu sürekli.Hırslıydı.Aule onun gelecekte Melkor ve Belegur'a benzemesinden çekiniyordu.Olorinde zekiydi.Şimdiden derin bir irfana sahipti.Ama onda hakimiyet hırsı yoktu.O daha ziyade yüreklere hükmetmek isterdi.Yolculuk yapmayı ve diğer maialarla konuşmayı severdi.Curunirle zıt tarafları vardı yani.Ama genede iyi anlaşıyorlardı.Fikirleri bile zıttı.Mesela Curunire göre elfler köle olmalıydı.Asker olmalıydı.Olorine görede elfler Melkorun şerrinden korunmalı ve Özgür olmalıydı.
Curunir daha çok ilim ve bilgi sahibiydi.Sayısız kitap okurdu.İleriyide görebiliyordu.Olorin ise bukadar okumadığı halde engin bir bilgiye sahipti.İleri görüşlülüğüne gelince."Gelecek süprizlerle doludur."diyecek kadar arif,"Şu an geleceği şekillendirir."diyecek kadarda Alimdi.Olorinin kuzenlerinden Radagast iyi ve alim bir maiaydı.Curunirin kuzenlerinden Belegur ise kötüydü ve bunu kimse bilmeyecekti.Dalıp gitmişlerdi.Aule yanlarına gelip oturdu.Onu gören iki maia saygıdan ayağa kalktı.Tekrar oturdu.Aule:
_Nasılsınız?
_İyiyiz efendim.
dedi Curunir.İhtişamlı görünüyordu.Aule:
_Seni güçlü ve ihtişamlı gördüm Curunir.Geleceğin kederlerle yazılacağı şu günlerde keşke herkez senin gibi güçlü ve hırslı olsa keşke.Sen zamanını ilimle geçirirken diğerleri elf ecelerinin salındığı has bahçelerde dolanıyor.
Sonra Olorine döndü.Alçaltıcı bir ifadeyle baktı:
_Sende onu örnek almalısın Olorin.Melkorun tehditkar olduğu şu günlerde herkez öyle olmalı.Kabul ediyorum.İlim,irfan sahibisin.Ama içinde Hakimiyet hırsı olmadan bunlarla Melkoru altedemezsin.
Kendi Maiası olduğu için Curuniri övdü.İçine bir hırs ve kibir tohumu atıldı.Buna karşın Olorini yerdi ve ezdi.Olorin ezildikçe ezildi.İçine umutsuzluk ve korku tohumu atıldı.Sonra Aule çekip gitti.Ardından da Curunir.Öyle bir havası vardıki gören onun tek başına Melkoru yendiğini sanardı.Nitekim bu gurur ve hırs ilerde pek çok kederli olaya yol açacaktı.
Olorin umutsuzca ayrıldı oradan uzaklaştı.Dalıp yürüdü gitti.
O günlerde sevdiği bir elf kızı vardı.İsmi Galadia
ydı.Işıktan gelen yani.Saçları güneşten sarıydı.Parıldardı adeta.Teni Gıcırtılı Buzun karları gibi bembeyazdı.Gözleri masmaviydi.Ulmonun yaşadığı dip denizlerin mavisi.Berrak sesiyle şarkılar söylerdi hep.Genç Olorinin gözü ondan başkasını görmezdi.Onu görmeye Valinorun Ak kıyılarına gitti.Çünkü o kız denizi severdi.Olorin ruhunu arındırmak amacıyla kızın olduğu yere yöneldi.Kıyıya yöneldiği yerde acı bir çığlık duydu.Bu Galadianın sesiydi.Ne olmuştu acaba?
Hemen kıyıya indi.Ve donakaldı.Kızın karşısına gölgelere karışmış bir hortlak vardı.Kızıl gözlü ve gölge bedenli.Olorin ilerledi ama mıhlandı.Umutsuzluk sarmıştı içini.Kendine güveni yoktu.Olan oldu.Gölge güzelim kızı öldürmüş ruhunu yutmakla meşguldu.Sevdiği kız ölmüştü.Gözü döndü ve haykırarak atıldı.İçindeki maia gücü ortaya çıkmıştı.Gözleri alev alevdi.Yıldırımlarla atıldı.Savaş tanrısı misali korkunç bir narayla Gölgeye saldırdı.Ellerini öne uzattı .Ve elinden ak bir ışık çıktı.Gölge korkunç bir çığlıkla inildeyerek yok oldu.Olorin şaşırdı.Kendine güveni gelmişti.Sevdiği kızın ölüsünün başına oturdu ve gözyaşı döktü.Tüm maiar oraya toplandı ve ağıt yaktılar.Ondan sonra bir yemin etti Olorin.Kendine güvenini kaybetmeyecekti.Başka elf kızları ölmeyecekti.Şans eseri Gandalf eğer oraya gitmeseydi hem sevgilisi kayıp hemde güvensiz biri olacaktı.Silikleşecekti.Yüzük Sauronun eline geçecek ve dünya karanlığa düşecekti.Ama bunlar olmadı şans eseri.
O günden sonra Gandalf aşık olmadı.Ama kendine güveninide hiç bir zaman kaybetmedi"