Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Anonim göndermiş "Sayısız harplere katıldım, onulmaz yaralar aldım, birteki bir boğayı öldürebilirdi. Dağların doruklarında, mağara deliklerinde, şehir eteklerinde ömür tükettim. Çürümüş han şiltelerini, sahipsiz mezarlıkları mesken belledim. Kara taştan şatoların, ölgün göl sularında titreşen yansıları gibi muğlaktır yaşamım. Yazım böyle yazılmış. Gözlerimi dünyaya açtığım beşiğe tünemişti kara yazgı. Onunla bir oyun oynadım ben, kaybettim. Oynuyorsanız kazanacaksınız. Böyledir buraların kanunu.
Yazgımı bina eden her işten razıyım da Ölmezler nehrinin boz bulanık sularında Turkuaz şehrin izini sürerken girdiğim o dehlizde bana oynanan oyunu affedemem. Ruhunu satmışların önünde diz çökmeye, öz atalarımın kanını içmeye, ömür boyu övünçle andığım hatıranıza küfretmeye zorladılar beni. Talihsizliğimle yerinecek değilim. Hatta ben kahpeleri de anmazdım da yüce heyetinize başımdan geçenleri doğrulukla anlatmak boyun borcumdur. Zira ömrünü devletlinizin bekasına adamış bu zavallı, kara büyüyle dahi teşrik-i mesai eder de kılıcınızla vücut bulan kanunlarımızdan başka bir kudrete eğilmez. Kanunlarınızdan daha büyük kudretler görmedim değil, ama siz beni başka bir mihraba diz çöker görmeyeceksiniz.

Bir kez İblisin önünde diz çöktüğüm doğrudur. Kalkan Dağlarının derinlerinde, her yanda sonsuzca göğe uzanan taş duvarlar arasında beni bir dağ oyuğunda, eskilerden, sırlı bir sunağın önünde, susuzluktan takatsiz yakaladı. Tanrının kullarını son nefeste nasıl kandırırsa öyle kandırdı beni.
Dermansız, çaresiz içerken sunağın suyunu, dağın taş kalbinde yer etmiş bir lanetin ruhuma karıştığını anlayamadım. Beni ben yapan arılık bozuldu, ruhumun en derinine sızıldı. Şimdi kara gecelerde uykuya vardığımda, alazlar arasında, tutuşmuş tunç heykeller görürüm. En mahir sanatçılarınızın tunca döktükleri heybetiniz de alazlar arasındadır. Öyle kor olmuş, özlüğünü yitirmiş. Beni bununla sınıyorlar.
Size itaatkar kullarınız arasında, öyle herkese, neden en değerli olanının ben olduğumu söylüyorum? Burada diz çökmüş heybetinizi temaşa ederken, düşlerimin lanetli akisleri simanızı gölgeliyor. İblisin avuçlarından içtiğim suyun bedelidir bu.
Sizin güzel simanızı, bir gece rüyamda, alevler arasında, tunca hapis, acıyla kıvranır gördüm. Bir an yanımda belirdiniz. Tutuşmuş yanan kendi heykelinizi izlerken gördüm sizi. O an yüzünüzde gördüğüm huzurdur beni size bağlayan. Kendi mahvoluşunuzu o denli huzurlu izliyorken görünce sizi, kendinizi nicedir hapsettiğiniz bu mabedin çehresini süsleyen ve sizi boş bir gururla sermest gösteren mermer suretlerinize lanet getirdim. Saf kalbinize muhabbetle bağlanmış yurttaşlarınızın gönlünde böyle yer etmeyiniz. Hiçbir sanatçı, mermerin ölgün gövdesinde, ruhunuzun ve bedeninizin güzelliğini yetkince canlandıramaz. Erdemleriniz ve yüceliğiniz hiçbir cisme işlenemez.
Bir vakit Çifte Hanlarda yaşayan, mermer yüzeylere okyanus derinliği veren bir sanatkardan söz edilirdi. Bu sanatkar Bazı insanların ruhunu mermerden çıkarırım ben demiş, Ama kimileri vardır ki, heykelini yapmak için ruhunu çalıp mermere hapsetmek gerek. Ruhunuzu kimseye satmayınız.
Efendimiz, başımdan geçenleri soruyorsunuz. Yüce heyetinizden başka kimseden merhamet dilenecek değilim. Lakin beni suçlayanlardan insaf dilemek hakkımdır. Beni leş yemekle suçluyorlar, mezarlarımıza tecavüzle, dinimize sadakatsizlik hatta saygısızlıkla. Bunlar Eprik Gölünde tüten, şehrinizin eteklerine dek varan sapık fırkaların işidir.
Üç kelle uçurdum, doğru. Biri Hanlık Sarayının baş kılgıcısınındır. Sapkınların, topraklarındaki icraatlarına göz yumuyordu. Ciğerleri çürümüştü onun, nefesi leş saçıyordu. Hain vücudunu yere serdiğimde kan yerine nasıl bir irin aktığını uzunca anlatmayacağım, Canını almasaydım kurtçuklar bedenini yiyip bitirmişti zaten. Lakin nefes alıp verdiği her an ayrı bir lanet ufkumuzu kuşatıyordu.
İkincisi Kapıdağı muhafızınındır. Yirmi adamımla Kafir Kubbelerine gidiyordum. Muaz Hattı tutulmuştu. Bu nedenle düşman arasında, sadece geceleri ilerleyerek, otuz gün yol aldık. O zaman şehrinizi kuşatan karanlığın dehşetini, adamlarınızın ne büyük bir gaflete giriftar olduğunu anladım. Hattın ovaya açıldığı noktada Kapıdağının ihtişamı yorgun ruhlarımıza serinlik verdi. Ama gördüm ki, hattı dağ ardına sarkıtarak, şehrinize varan son girişi de tutmak isteyen kafirler, muhafızı satın almışlar. Canı pahasına yurdunun esenliğini müdafaa etmeyen bu adamı oracıkta öldürdüm.
Üçüncüsü kardeşinizinkidir. Bunu siz emrettiniz. Şimdi beni muhakeme edecek heyet karşısında buyruğunuzu inkar ediyorsunuz. Bu inkar sizi aklayacak, ulusu gönendirecekse bedeline katlanmaya hazırım. Ama görüyorum ki inkarınız insanlarımızın, size ihanet ettiğimi düşünmelerine yol açacaktır. Böyle bir ızdıraba katlanmam beklenmesin. Ulusun dimağına bir hain olarak kazınmaktansa hiç varolmamış olmayı yeğlerim.
Kardeşiniz ihanetin kucağındaydı. Nitekim el sancağının dibinde gördüm onu. Şehrinizin bağrına ecel mızrağı gibi saplanan kafir ordusuyla işbirliği içindeydi. Sonra utanmadan kendi öz kardeşinin şehrinde işgalin başına oynadı. İşbirlikçilerine yönelik bir avın içindeyken avladım onu. Çizdiği ihanet çemberleri Ptolemenin evren tasvirlerini aşmıştı.
Efendimiz, atalarım talihlerini soyunuzunkiyle bir bilirlerdi. Kilgarvan kulelerini atalarım yaptırdı, ki o kuleler şanınızı tüm Kuzeye duyurdular. Güney tersanelerindeki iktisadi ıslahatı atalarım yönetti, o ıslahat ki donanmadan doğan finansal zararlarınızı asgariye indirerek Sih denizindeki yenilmez armadanın inşasına vesile oldu. Slav asıllı babam Vladislav, herbiri bir zafere vesile olmuş kırkaltı savaş sanatını bir araya getirmek için, Kilgarvan ozanlarının sazlarına püskül ettikleri destanlarda anlatıldığı üzere, yurdun dört yanına seferler düzenledi. Kolluklarımızı sınır boylarında yenilmez kılan, düşmanlarımızın yüreklerine korkular salan, bizi biz yapan savaş sanatlarını ona borçluyuz. Bendeniz huzurunuza her seferinde serseriliğimden başka bir şey getirememişimdir. Ancak onlarla aynı kanı taşımak beni zaptedilmez bir arzuyla size bağlıyor.
Arzum adaleti temsil ettikleri zannıyla böbürlenen bu heyetin beni muhakeme etmesine izin vermemeniz, Divanı derhal dağıtmanız ve askeri işleri deruhte etmekte beni tek yetkili kılmanızdır. Sizden dilediğim diktatörlük değildir. Ama değilmi ki olağanüstü zamanlarda olağanüstü tedbirlere ihtiyaç duyulur, bugün sınır boylarına dağılmış, çaresizlik içinde kaderlerini bekleyen ordularımıza kumanda etmek yetkisini bana bahşederseniz size kısa zamanda büyük zaferler vaad ediyorum. Size böyle görkemli bir vaadde bulunabilecek bir başka Ademoğlu yoktur ülkenizde.
Adice suçlarla yargılanmak üzere çıkarıldığım huzurunuzda, böyle cüretkar bir talepte bulunuyor olmam dilerim hiddetinize vesile olmamıştır. Zira ben erki sizle paylaşmayı değil, erkinize erk katmayı ve sizi bu ülkede yeniden tek hükümran güç görmeyi arzu ederim. Bunu sağlamanın yolu zaferden geçer.
Sizle kaderimiz şeriktir. Ama beni yargılama yetkisine haiz olduğunu iddia eden bu sefiller bahtınıza ortak olmak isteselerdi Büyük Savaşta Divanı şehrinizde toplamak hususunda isteksiz olmazlardı. Divanın ordumuza kattığı nedir? Tüm mevcudun yüzde beşini bile sağlayamadıkları halde utkumuzdan doğacak hasılayı sırtlan gibi yağmalamak sevdasındalar. Ganimetten alacakları payı bugünden belirlemişler. Ama vesile oldukları son yenilginin faturasını bizle paylaşmak hususunda bu kadar istekli görünmüyorlardı. Hatırlarsınız ki Kuzey Buz Sahrasında bıraktığımız donanma artıklarını da bölge korsanlarına sattılar. Onları başşehre nakletmek için gereken para, satıştan elde ettikleri gelirin beşte biri bile tutmadığı halde. Şimdi o korsanlar bizden aldıklarıyla Sihteki donanmamızı taciz etmekte sakınca görmüyorlar.
Efendim, zekamdan daha ulu bir zekaca tayin edildiği için yazgıma itaat ediyorum. Ama bu gafillerin layık görecekleri cezayı yazgı belleyemem. Zira bir tek zekamla hepsinin gördüğünden çoğunu görüyorum. Soyunuzun keşfetmekle iftihar duyduğu Optik sanatını karşı cenaha bunlar öğretmedi mi? Şimdi topraklarımızda doğan bu sanatın, düşman zaferlerine vesile olduğunu görüyorum. Bu gafletse beni yargılayacak olan, bir budalanın emrinde kırk yıl yaşamaya razıyım.
Şimdi size Turkuaz şehrin izindeyken beni düşürdükleri kahpe tuzaktan bahsedeyim. Bahsedeyim ki öz ilinizde, size kusursuz bir itaatte bulunmaktan gayrı muradı olmayan kullarınızın başına ne hain çoraplar örüldüğünü bilin.
Surdibinde 9. Taburun Mızrak bölüğündeki kıdemlilere Kirman çeliğinden mızrak ucu dökme sanatını öğretiyordum. Bu sırlı sanatı babam öğretmişti bana. Kıdemli gençlerden birinin imansızlara karıştığını o zaman fark ettim. Ama bu delikanlı utkumuza duyduğu inançta diğerlerinden geri kalmıyordu. Askerlik sanatında, yüreklilik ve zafer arzusuna daha çok kıymet veririm. Bu nedenledir ki beni eğitim alayından sürdüler. Askeriniz arasında hala yürek ve arzunun imanın gerisinde olduğuna inanılır.
İmansızlara karıştığı halde zafer arzusuyla tutuşabilen bu genç adama bu yüzden hayranlık duydum. Onunla daha iyi tanışabilmek için Ordugahın eteklerindeki küçük bir yayla köyünde kahve likörü içmeye davet ettim onu. Ben gibi bir efsanenin kendisine alaka duymasından memnun, davetimi kabul etti.
İlk yudumda, içkinin sertliğinden tatmin olmadı. Huzurumda hancıyı çağırdı daha sert bir likör getirmesini emretti. Büyük bir kumandanın yanında bu tavır nereden bakılsa pek küstahçaydı. Kendisi için uygun gördüğüm içkiden memnun olmadığını böyle yüzsüzce gösterdiği için payladım onu, uzun kıvırcık saçlarından tutup insanların içinde bir iki çekiştirdim. Kendisini pek yiğit bulduğumu, tanışmak arzusuyla öğleden sonramı ayırdığımı ama bu denli açık bir terbiyesizliği takdir edemeyecek kadar basiretsiz olduğunu görünce sükut-u hayale uğradığımı söyledim. Onca insanın arasında uğradığı muameleyi onursuzluk saymış olacak ki nefretle gözlerimin içine baktı. Sana dedi, Ne yapar yapar, bunun hesabını sorarım. Heyetin önünde beni madara ettin. Bu ordugahta ikamet etmeme imkan kalmadı. Burada, bu kutsal yuvada bir rütbeliye el kaldırmak daha büyük bir alçaklık olacaktır. Ama İbrahim üzerine yemin ederim, bir gün çelik hançerimin tadına bakacaksın.
Böylesi açık bir tehdit asker onuruna dalalettir. Rütbelerimiz müsavi olmasa da karşımda ruhunu ordusununkine katmış bir asker duruyordu. Delikanlıyı saldım, gitti. Birgün kader böylesi bir yiğidi tekrar karşıma çıkarırsa diyordum, Benimle erkekçe savaşmasına müsaade ederim. O vakit canımı alabilecek güçteyse buna hakkı vardır. Ancak ben dizleri üzerine oturtursam onu, yiğit yüreğinin hatrına, elbette affedeceğim.

Devamı kısa bir süre sonra

"