Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Gelaek göndermiş "Kısa bir yazı, hikaye değil. Devamı olmayacak, çünkü bu tip yazıların devamı olmaz.
Size Orta Dünya destekli bir "anlık".
-------

Küçük bir silüet belli belirsiz dolaşıyordu bahçede. Kırmızı güllerden mavi menekşelere, doğal veya büyülü yollardan yetiştirilebilecek akla gelen gelmeyen tüm güzel çiçeklerle donatılı bu bahçede gözükmeden ilerlemek pek de zor değildi zaten, özellikle insan standartlarına göre küçük bir varlık için.

Uzaktan izleyen bir gözün hiç farkına varmayacağı, yakındaki birinin de bahçeye girmiş bir hayvan olduğunu düşüneceği karaltı, bir buçukluğu saklıyordu içinde. Vahşi hayvanların çiçeklere zarar vermedikçe rahatça dolaşmasına izin verildiğini biliyordu buçukluk, ama yine de pek dikkat çekmemeye çalışıyordu. Bahçeye gireli beri iki kez farkına varmadığı bir muhafız yakınına gelmiş, o da gerçekten bir hayvanmış gibi zıplayarak kaçmak zorunda kalmıştı ve yorucu bir hareketti bu. Sağlığa zararlı, aynı sigara gibi diye düşündü buçukluk, ama bunu üzerine yazacak bir pakete sahip değil

Yoluna seri bir şekilde devam etmek için, o an eskiyi yad etmenin sırası olmadığını kendine hatırlatırken, eski kelimesindeki garip çelişki yüzüne bir gülümseme yerleştirmişti.

Bahçeden geçerken henüz bu bahçeye bakan binaya girmek durumunda kalmadığı için şansına müteşekkirdi, çünkü bildiği kadarıyla burası kasabanın hükümdarı her kimse onun yaşadığı yerdi, ve karısından miras kalan kızını korumak için birkaç kat daha güvenli hale getirmişti son yıllarda. Şimdiki hedefi bahçenin diğer tarafındaki Gümüş Parıltısı Hanıydı.

Bu kasaba bölgesinde sessiz, sakin, gürültüsüz patırtısız bir kasaba olarak bilinirdi. Cinayet işlenmez, adam kaçırılmaz, herhangi bir suç dahi çok nadir işlenirdi ya da herhangi bir suçun işlendiği çok nadir anlaşılırdı. Kasabadaki 3 hanın rekabeti, ona geri geldiği eskideki büyük şirketlerin kavgalarını hatırlatırdı.

Şu an kasabanın diğer bir hanı olan Azgın Boğa Hanının patronu Jhega tarafından ona verilmiş görevi yerine getirmek için gidiyordu Gümüş Parıltısına. Jhega onu omzundan yakalamış, ve ona ordan birinin parasını çalmasını söylemişti. Eğer bunu yaparsa çaldığı paralar ve bu paraların iki katı kadarı onun olacaktı, yapmazsa da boğazına para sokularak boğulacaktı. Onunla çalışa çalışa, Jhega bunu ne kadar blöf yapıyormuş gibi söylese de, kızdırıldığı zaman bunu yapabilecek kadar azdığını anlamıştı. O etrafta değilken kendi hanında da isimde geçen Azgın Boğanın aslında Jhega olduğu dedikodusu anlatılıyordu.

Jheganın düşüncesi aklında geçince ürperdi, korkulacak insanlar listesinde başı zorluyordu. Bu listede gözü kara ve kas gücü yüksek insanlar olmasına rağmen, silahlı herhangi bir insandan korkulması gerektiğini çok iyi biliyordu çok acı öğrenmişti bunu. Onun gücü küçüklüğü ve gizliliğiydi, kasları değil.

Sonunda bahçenin ucuna geldiğinde biraz rahatlamıştı, asıl zor kısmın bittiğini düşünüyordu. Duvarda nisbeten alçak bir taraf buldu ve üzerinden atladı. Bir insanın atlayabileceği bir yükseklik değildi tabi, ama buçukluklar her zaman daha hafif olmuştur. Son düşüncesindeki her zaman deyimi bir komiklik hissi yaydı içine. Ama buçukluklar her zaman daha hafif olmuştur heralde, demeliydi.

Hanın tahta duvarına yaklaştı, koluna sarmış olduğu, ucunda çengel olan ipi birkaç tur salladıktan sonra balkonların birinin trabzanına taktı. Kendini çekerek kısa sürede yukarı çıktı ve üzülerek balkon kapısının kilitli olmadığını fark etti. Kilitleri açmak hoş bir oyundu. İçeri girince, işinin düşündüğünden de kolay olacağını fark etti. Girdiği oda tam bir zengin odasıydı. Çarşaflar, kapının önünde bırakılmış yumuşak terlikler, tahminen çantayla beraber gezen ayaklı portatif ve süslü bir ayna. Biraz tombul bir zengin olmalıydı bu, aynanın üstüne renkli bir battaniye örtülüydü.

Hemen büyük çantayı buldu ve yatağın altından çıkardı. Kim olduğuna dair en ufak bir merak beslememeye dikkat ederek değerli ne var ne yoksa çantasına doldurdu. Bu tür bilgiler vicdanı erken harekete geçirebilirdi ve vicdan bir hırsızın dostu değildir. Bir süre bu kısma aklı takılan kafası, düşünceleri daha da ilerletti ve dost kelimesi ilginç bir şekilde öne çıktı. Hiç dostu olmuş muydu? Böyle bir sorunun cevabı için bakabileceği başka bir örnek de yoktu; tarihte var mıydı ondan başka, ileri çağlara kadar hayatta kalabilmiş bir buçukluk soyunun son üyesi, zamanda geri yollanmış ve gelecekte ailesinin en adi meslek olarak gördüğü hırsızlığa bulaşmış

Ve vicdanı böyle sardı Rosconun benliğini, yeni yeni oluşmaya başlamış ufak hırsız benliği ona bunun yanlış olduğunu iletirken; ve o hiç farkına vardı mı ki, o tombul zengin adamın onu odasında yakaladığını, hancıya haber verdiğini ve sonra, hancı tarafından yaka paça muhafızlara teslim edildiğini?
"