Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Anaglareb göndermiş "Khamúl, kafasının içinde Vardilin sesiyle irkildi,

Özür dilerim Khamúl özür dilerim dedi.

Doğu rüzgarı bir Hayır! nidasını alıp esti,

Bu sesle yitip gitti Khamúlun Rhûn karası gözleri.

En derin dehlizlerden daha derinde bir sızı,

Peydahlandı Vardilin yüreğinde.

Bir an geldi dayanılmaz oldu bu acı,

Ölüm oldu düşünebileceği tek çare.

Hala konuşamıyordu belki ama,

İçinden lanetler okuyordu Mavi Sihirbazlara.

Çok geçmedi Vardil intikam alevleriyle doldu taştı,

Hareketleri çok kısıtlı olsa da nefreti had safhadaydı.

Khamúlun intikamını almalıyım! dedi kendi kendine,

Bu benim ona karşı son görevim belki de...

Kendine gelmek için dönüp oturdu,

Yanında Khamúlun Adamantit topuzunu buldu.

Elinin tek dokunuşuyla içindeki tüm kan çekildi,

Kazınmış ismi görünce ruhu bedeni parçalamak istedi.

Khanduril! diye bir fısltı geldi uzaklardan,

Khanduril! dedi fısıltı, şimdi daha yakından.

Gel bana Doğu Alevi! Seni bekliyorum!

Sonunda en sevgili oğlumu yanıma çağırıyorum!

Vardilin gözlerinde alevden hareler oluştu,

Derisi yıldızlı gök gibi nurlu.

Evrenin tüm kuvvetleri birleşti Vardilin bedeninde,

Birden benliğini yitiren Vardil başka bir ruh hissetti içinde.

Vardil bana yapmalısın bana bu iyiliği.

Alev ile yaşasam da görevim daha bitmedi.

Khamúl çağıran fısıltıya karşı gelmekteydi,

Ama yemini bağladı onu Numenorlular gibi.

Sözüm tüm Tanrılar ve Mavi Dehşetlere,

Ben kendi kendimin tanrısıyım ve felaketi getireceğim gittiğim yere.

Vardilin yıldızlı bedeni alevlerle kavrulmaya başladı,

Ağzından bir itiraz çıkmadığı gibi ruhuyla da buna razıydı.

Vardilin bedeni milyarlarca parçaya bölündü,

İçinden Alevli bir beden hayata döndü.

Topuzunu kavradığı gibi bir emir buyurdu,

İntikam ve Felaket benim yanımda olun!

Sözleri bittiği anda Topuzunu bir Alev halesi sardı,

Mavi Dehşetleri kinle yoğrulmuş bir deprem sarstı.

Pallando arkasına baktı, depremden rahatsız olmuştu;

Ama olanları görmek, azaltmadı huzursuzluğunu.

Alatar de şimdi ona katılmıştı,

Alevli bir vücuda bakakalmıştı.

Qualmë! A elugrutos qualmë!

Çığlıkları geldi, taçlanmıştı alevler ile.

Korkusuz mavi dehşetler,

Şimdi kendilerinden emin değiller.

Yine de güvenirlerken güçlerine,

İrkildiler bu seslerle.

Koşan bir siluet yaklaşıyor dehşetlere,

Mavi ve kırmızı çarpışacak, mor bir gecede.

Topuzu uzadı ve genişledi Khamúlun,

Gözlerinde belirdi ışıltısı kaçınılmaz sonun.

Koşuyor gibiydi, akıyor gibiydi çimenler dağlandı ateş ile,

Halberd başını sapladı yere.

Alatar, Pallando! Gelin karşı çıkın dünyanın özüne!

Ya da bana secde edin ki ölümünüz olsun daha sakince!

Alatar ile Pallandonun yüzünde yılların bilgeliği ile kötülüğü,

Onlar ki Ilúvatarın lütfunun kendilerinden çekildiğini gördü.

Seçme şansı zaten azdı,

Şimdiyse gidilecek tek yol vardı.

Ölüm bizi durdurabilecek en son şey!

Sana ölmeden önce biraz acı verelim yeter.

Khamúlun acıması yoktu,

Kaldırdı neredeyse farkında olmadan Halberd başlı topuzu.

Hem onları öldürmek istiyordu,

Hem başkaları da arzuluyordu bunu.

Yere paralel savurunca silahı tüm gücüyle,

Gövdeleri ortalarından kesildi Mavilerin büyük bir gümbürtüyle.

Böyle kudretli ruhların ölümü de kudretliydi.

Yer yarıldı, kaçırdı orkları, yıktı evleri,

Cesetlerden çıkan mavi bulutlar kapladı güneşi,

Kıpkızıl bir alev harladı cesetleri.

Khamúl bu yıkımın ortasında, kin var gözlerinde,

Duruyor öylece yavaşça sönen alevleriyle.

Bir gün, iki gün ve üç gün geçti,

Khamúl bedenini yeniden hissetti.

Kin ile yapılmış bütün yıkımın ortasında şimdi,

Aleve değil ete ve kemiğe bürünmüş haldeydi.

Yanında normal boyutlardaki topuzu duruyor,

Ama keskin ağzı hala ateşler içinde yanıyordu.

Khamúl içinde bir yaşama tutkusu sezdi,

Ölümsüzlüğün tadını aldı yeni doğan bir elf çocuğu gibi.

Demek artık Khamúl ölümsüz. dedi kendi kendine.

Ölümün ötesindeki acıları tek tek yaşayarak hem de.

Doğunun Gölgesi kalktı ayağa.

Ölümü tatmayacak ve gidecekti en batıya.

"