Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

luthien__ göndermiş "

Bakışları yıldızlardan denize kaydı.Dolunayın ışığı bulutların beyazını ortaya çıkarmış,denize aksettirmişti."Acaba bu denizin bittiği bir yer var mıdır,ötesinde başka diyarlar?"diye düşündü."Neden olmasın ki?Yeterince alıştım artık.."dedi gülerek.Onu çağırıyordu sanki deniz..Korkacak ne vardı zaten..Denize daldı,son hatırladığı buydu.

Yaprakların yüzünü okşamasıyla uyandı.Fimbrethil ona gülümsüyordu."Günaydın" dedi gözünü ovuşturarak.

"Böyle uykucu olmak hayra alamet değildir buçukluk" diye takıldı ona Enthanım.Belli ki neşeliydi.Gerinerek gökyüzüne baktı.Çok güzel bir gündü,bulutsuz bir sema yemyeşil çimenler ve parıldayan güneş..Enfes bir tabloydu doğrusu..

Birden uzun bir süredir pipo içmediğini farketti ve çok şaşırdı.Eline piposunu aldı ve ağaca yaslanarak denize bakmaya başladı.Halkından denizi gören yada görüp de etrafına anlatan hobbit yok denecek kadar az olduğundan,merak etmişti onu ve bu yüzden gelmişti bu çorak yamaca.Ama korkuyordu da çünkü günler eskidikçe deniz kelimesi de ölümle eşdeğer olarak kullanılmaya başlanmıştı.Ama nedense bu tuhaf yolculukta ayakları hep bu tarafa doğru çevirmişti.Şimdi ne kadar iyi yapmış olduğunu düşünerek gülümsedi ve derin bir nefes çekti.

Fimbrethil'in hala içini titreten homurtuları üzerine bakışlarını kocaman göbeğinin üstünden baktığı tüylü ayaklarından,Enthanımın güneş ışığını kıskandıracak pırıltılı yapraklarına kaydırdı.

"Buçukluk,hram,hmm,sana arzumu naklettim lakin kabul edecek misin?"

"Şey,yani ben,sanırım evet.."Hala adını koyamadığı bir şey vardı içinde Enthanıma karşı..Kekelemesi de bu yüzdendi..

"Filhakika küçük hobbit senden bir istirhamım daha olacak ama daha önce beyan ettiğim gibi bunu en sona saklamayı tercih ederim."

"Ben,şey,böyle hikayeler dinlemeyi pek severim .Not tutsam iyi olur heralde zira aklım beni bazen yanıltır."Çantasından kalınca bir defter çıkardı,of kalemi nereye kaybolmuştu?

Beyaz martıların çığlıkları eşliğinde o mavi sabah başladı sohbet..

"Anamız Yavanna'ydı.Kemiklerimiz topraktan,kanımız filizlerimizdi..Biz ağaçların çobanlarıydık.Kalbine gölgenin şüphesi düşünce anamız düşüncesinden bizi yaratmıştı,Eru ise hayat vermişti.

Kadim yıllarda yürüdük ormanlarda.Elflerin gözlerine henüz yıldız ışığı düşmemişti.Güzel zamanlardı buçukluk..Ne ala!Ne hür günlerdi!Ormanımız tekti ve taa Hilal dağlarına kadar uzanırdı.Bir tepede durup şarkı söylediğinde sadan bütün ormanı inletirdi.Dünya daha tazeydi.orman daha sıkı,daha gençti.

Elfler ahalimizi konusma arzusuyla doldurmuş,bu ihsanı bize öğretmişlerdi.Onodrim diyorlardı bize.Sonradan Rohan diyarında yaşayan ahali Ent adını taktı bize..

Entler ve Enthanımlar(ki o zaman biz de Entkızlardık) birbirimizden farklıydık.Şöyle ki Entler yüksek dağların eteklerindeki vahşi ormanları seviyorlar,dağ ırmaklarını içiyorlar ve sadece ağaç yollarındaki meyvelerden yiyorlardı.Onlar sevgilerini ormanlara adamıştı.

Bizse ilgimizi daha ufak canlılara çevirmiştik.Onların bize itaat etmesini arzuladık.Kuş cıvıltılarının doldurduğu çiçek tarlaları yapma isteği doldurdu içimizi ve bahçeler yapmaya başladık.Gittikçe uzaklaşıyorduk ormanlardan.Anduin'in karşısına kadar dayandık.Artık Entler arada bir bizi ziyarete geliyordu.Fangorn!Fangorn'u en son görüşümde.."

Enthanım daha fazla dayanamamış,üzerine biriken yılların yükünü silkeleyip atmaya uğraşıyordu..Toprağa yeşil,koca koca damlalar dökülüyodu..Bir Enthanımın gözyaşı..

Hemen kendini toplayan Fimbrethil devam etti:

"Nehiri geçtik ve orayı yeni yurdumuz olarak belledik.Bildiklerimizi de insan ahalisiyle paylaştık..

Sonra rüzgar garip fısıltılar taşımaya başladı.Gölgeye dair.Lakin ben bunlara pek tesadüf etmedim çünkü bahçemle gerektiğinden fazla meşguldüm.Fısıltılar sözlere ve sözlerde açıkça düşünceler dökülmeye başladığında bir meclis yapmaya karar verdik.

Çoğumuz Onodrimlerin yanına dönmemizi nasihat ediyordu ancak ben, o zamanlar onların başı idim,korkulacak bir mesele olmadığını ve emek verdiğimiz bahçelerimizi terketmenin yerinde olmayacağını salık verdim.Bazı Enthanımları da daha doğuya gidersek orada daha güzel ve gölgeden uzak olan diyarlar bulabileceğimizi söylüyorlardı.Mamafih ben eğer olurda kötü şeyler buraya gelirse Entlerin yanına sığınabilelim diye fazla uzaklaşmak istemedim.Velakin felaket bize çok yakındı.Enthanımlar arasında tartışma vardı şimdi de.

Uzun uzadıya konustular;eğrisini,doğrusunu..Derken birgün Entkızı Latifyaprak bana kararlarını beyan etmeye geldi.Hiçbir bu korku içinde yaşamayı yeğlemiyordu.Buradan uzaklaşmak niyetindeydeler binaen insan ahalisi yüzünü karanlığa çevirmişti ve gölge çok da ırakta değildi.Bu görüşü bende inkar edemezdim artık;kökümde,filizimde hissediyordum karanlığı,fısıltılar yapraklarıma kazınmıştı.Lakin bundan böyle tartışılan mevzu nereye gidileceğiydi.Entlerimizin yanına mı dönmeliydik yoksa daha doğoya gidip yeni diyarlar mı aramalıydık?Kulağıma gelenlere göre çoğu Enthanım ve Entkızları doğuya gitmek niyetindeydeler,hatta birçoğu hazırlanmaya başlamıştı bile..Bense Fangorn'un (ki benim eşim olur) yanına dönmeyi seçmiştim.Enthanımların birçoğu da beni takip edeceğini belirtmişti.Ah Fangorn!Sanıyorum ki bu sizin lisanınızda Ağaçsakal olarak geçer,bu daha münasiptir,onu çok özlemiştim.Görmeyeli bihayli vakit oldu onu ki bu sizin zamanınıza göre beş yada altı insan ömrüne eşittir.Fangorn!Karanlıktan önce yürüyen üç Onodrim'den biri,onu öyle özledim ki!Şu anda bir Huorna dönüşmediysem bu onun sayesindedir,hala onu beklediğimdendir.Ama artık mecalim kalmadı."

Bunları derken Fimbrethil;Narinkayın,yeniden ağlıyordu..Ama bu sefer sadece o değil sanki bütün yeryüzü acısına katılıyordu..Gözündeki muzip yeşil pırıltılar kaybolmuş,her yer kararmıştı,acısı öylesine büyüktü ki toprak da ağlıyordu sanki!..Bozayak daha fazla tutamzdı kendisini o da ağlıyordu şimdi..Yıldızışıklarının suya düştüğü ulu gecede bir Enthanım,küçük bir hobbit ve Yavanna'nın kadim zamanlardan beri özenle işlediği toprak ağlıyordu.Geriden,bilinmez diyarlardan kederli kuş sesleri geliyordu..

"Nerde kalmıştık?" diye sordu Fimbrethil.Uyandığında heryerde parlayan yapraklar gördü;Enthanım eleminden yapraklarından vazgeçmişti..

"Hram,hm,hum..Hatırladım küçük hobbit!Evet,hm,ben ve beni takip edenler Entormanına varmak için yola düzüldük.Başlangıçta herşey doğaldı lakin Ulu Nehri geçtikten sonraki güzergahı takriben bir ork çetesi bize saldırdı.Baltaları vardı.Dostlarımızın çoğu öldü,geriye sadece bir düzine kadar kaldık.Bizde orada oturup uzun uzun ağladık ve şarkılar söyledik lakin o şarkıların hiçbirini ölümlü kulaklar duymadı.Kendi acımızı yanımızda taşıyarak yola devam ettik ancak başka bir yöne doğru gittiğimizin ayırdına varamadık.O zamanlar dünya daha gençti,buradan İsen ırmağına kadar uzanan bir orman vardı mesela..Bizde o Ulu Ormana girdik lakin doğuya değil tam aksi istikametine,batıya gittik ve sonunda bu tepeciği bulduk.Artık amacımız yaradılış nedenimizdi..Ne yapmamız gerektiğini biraz keder yüklü olsa da anlamıştık.Ağaçların çobanlarıydık biz..Burada kendi ormanımızı yarattık.Şu ilerideki belli belirsiz yeşillik işte orası Neşe Ormanıdır.Aramızdan beş-altı kadar Enthanımı yüzlerini daha kuzeye doğru çevirip oraya yöneldiler derler ki şuan Bombadilin yanındalardır.Ama kimbilir?

"Kısa bir süre Neşe Ormanında mesut bir şekilde yaşadık.Neşeye muhtaç olan biz,eğlendiğimizi sanıp avunduk ama nafile..Ne ise,zamanla ağaçlarımızdan bazıları hareketlennme arzusuyla doldu,Entleştiler desem daha doğru olur.Hatta bunların elebaşı ki adı Norno'dur.Sizin lisanınızda Meşe diye geçer.

"Hram,Hm!Baştan anlatsam fena olmayacak.Şey,uzun zamandır yani bizim Entleri kaybetmemizden bu yana hiç Entçik yani Entçocuğu olmadı..Norno ve birkaç ağaç daha köklerini toprağın derinliklerinden çıkarıp,dallarını gökyüzünden çektiler ve benimle kalan beş Enthanımın eşleri olmayı,ırkımızın tükenmemesini dilediler.Ancak biz bunu reddettik çünkü kalplerimizde hala Ent eşlerimiz vardı.Ama Huornlar bununla yetinmediler,bize baskı uyguladılar vede ben hariç diğer bütün Enthanımları,arkadaşlarım,tek kalan dostlarım gittiler..Beni de çağırdılar tabii ki lakin ben hepsinden yaşlıydım ve o yolları çekecek ne mecalim nede isteğim vardı.Ve onlar cücelerin üşenmek bilmeyerek kazdıkları dağların eteklerine gittiler.Ben ise; oradaki ağaçlarımı,bahçemi,kuşlarımı,evimi bırakıp buraya geldim.Sığındım desem daha münasıp olacak heralde..Ayaklarımı toprağa saldım,ellerimi gökyüzüne açtım.Yeni ve en son yuvam burası oldu.Yavaş yavaş da ağaçlaşmaya başladım.Artık yazları da uyuyorum buçukluk.Hep hikayemi benden başka bilecek birisinin olmasını diledim...

"Evet,benim hikayem burada sona eriyor.."

Dinlemekten ve defterine kısa notlar almaktan yorgun düşen Bozayak derin bir nefes aldı önce.Sonra biraz da korkarak sormaya karar verdi:

"Daha önce bir kehanetten bahsetmiştin Fimbrethil; o neydi peki?"

"Hm,Biz,yani Onodrimler istikbalde yeniden yollarımızın çakışacağına inanıyoruz;bir ihtimal,beraber yaşayabileceğimiz bir toprak bulabiliriz biryerlerde..Fakat bunun,ellerimizde olanları tamamen kaybettikten sonra olabileceği kehanet edildi.Ben,çok uzun bir zaman,ki bu sizin için bir sürü insan ömrüdür,bekledim bunu velakin bunun asla vasıl olmayacağını artık idrak etmeye başladım.Senden son bir dileğim var buçukluk.."

"Elimden ne gelirse yaparım"diyebildi ancak hobbit.Ne olursa olsun bu kadarı bile onun gibi bir hobbit için fazlaydı nasıl olsa..

"Eskiden burada sadece tek bir orman vardı.Ağaçsakal ormanın doğu kanadında yaşardı yani 'evimiz' oradaydı.Buçukluk Enthenımların hikayesini onun da bilmesini sağlar mısın,ona bunları anlatır mısın?Belki kehanet gerçekleşebilir..Çünkü ben elimdekileri kaybettim,belki o da aynı vaziyettedir,tabii halen yaşıyorsa..Hobbitçik senden arzum budur.

"Bende sen gelene kadar hiç uyumayacağım,köklerimi derinden çekip havadislerini bekleyeceğim..Söyle ona eğer istiyorsa mutlu yaşayacağımız bir toprak bulabiliriz kehanette olduğu gibi.."

Bozayak Fimbrethil ne isterse yapardı ve yapacaktı ancak önemli bir sorun vardı ki o da yolu bulamayacak olmasıydı..Bu konuyu Enthanıma açınca:

"Norno'ya git!Benim gönderdiğimi,uzun yola çıkacağını ve erzak gibi ihtiyaçların olduğunu anlat.Yardımcı olacaktır emin ol.Umarım yolu da gösterebilir sana ya da tarif edebilir.En son gördüğüm zamanlarda kuzey-güney yoluna kadar gidebiliyordu.Eskiden ağaç olduklarından dolayı Huornlar dolaşmayı pek severler.Ne ala!Vakit geç oldu buçukluk.Yarın ve sonrası uzun olacak sen en iyisi dinlenmeye bak!Hobbitçik;çok teşekkür ederim sana.Bu benim için pek ehemmiyetli bir meseleydi."

Enthanım çok mutluydu şimdi,uzun yıllardır,hatta asırlardır beklediği şeyin çok yakınında biryerlerdeydi çünkü..

Hobbit de sonunda iyi birşey yapacağından dolayı mutluydu ve günün beraberinde getirdiği yorgunlukla mutlu düşüncelerle mutlu rüyalara daldı..

"