Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

elghorn göndermiş "- anneanne?

- Efendim

- Bana bir masal anlatabilir misin bu akşam,

- Masal mı?

- Evet eskiden ben çocukken anlattığın masallar gibi. Umutla ve neşeyle dolu o öyküler gibi

- Peki gel otur.

bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde uzak çok uzak bir ülkede bir küçük kız yaşarmış. Tek başına saatlerce oturup hayaller kurarmış bu güzel kız. Yalnızmış. Ne, ne zaman doğduğunu biliyormuş nede ailesinin nerede yaşadığını. Küçük bir evi varmış yeşil bir tepenin başında. Sabahları kalkar kapısının önünü süpürür yetiştirdiği çiçekleri özenle toplar, şehre götürüp satarmış. Kazandığı parayla biraz yiyecek alırmış biraz da onunla yaşayan hayvanlarına yem. Bir koyun bir at ve bir de tavşanı varmış. Koyunu o çevrede yetişenlerin aksine bembeyazmış, aynı atı ve tavşanı gibi. Gören herkesi büyük bir hayranlığa

ve şaşkınlığa sürüklermiş hayvanlarının rengi. Çünkü yıllardır o ülkede beyaz renk o 3 hayvan dışında hiçbir yerde görülmemekteymiş. Bir de kızın elbiseleri beyazmış. Koyunundan kırptığı yünleri eğirir kendi dokurmuş kumaşları. Çokta marifetliymiş anlayacağın.

-kızın adı ne peki?

- şşşt kızın adı yokmuş. Çiçekçi kız dermiş ülkesinin insanları ona, kimse bilmezmiş nerden geldiğini adını ve yaşını. Gel zaman git zaman kızımız büyümüş. Güzelliği dillere destan olmuş. Bu söylentileri o zamanın kralı da duymuş ve tabi kralın oğlu da. Bir gün kıyafetlerini değiştirip dışarı çıkmış prens. Öyle ahım şahım yakışıklı biri değilmiş ama güler yüzlülüğü ve aklı ile o da çok sevilirmiş ülkede. Neyse... .Çıkmış dışarı. Parklarda bahçelerde dolaşmış sokakları gezmiş ama bulamamış onu. Akşam olmuş vazgeçmiş dönüyormuş ki, o güne kadar hiç duymadığı kadar tatlı bir sesin söylediği şarkıyı dinlerken bulmuş kendini göl kıyısında. Sesin geldiği yöne bakmış, bir ışık görmüş, tepe başında. Küçük bir ev varmış tepede. Şarkı bitince bir büyüden uyanır gibi uyanmış prens. Sessizce tepeyi tırmanmış. Önce 3 şey çarpmış gözüne, ay ışığında parıl parıl parlayan 3 hayvan. Şaşırmış gözlerine inanamamış prens çünkü ay ve güneşten başka hiç görmediği bir renkmiş, bu. Sonra sesi duymuş yeniden ve duralamış. Bir ağıtmış duyduğu, hiç tanımadığı ailesini yitiren kızdan. İçi parçalanır gibi olmuş prensin her kelimede. Elinde olmadan kapıya doğru yürümüş ve kızı görmüş. Olduğu yerde kalakalmış birden. Çünkü aşık olmuş bir anda. Kızda onu görmüş, şaşkınlıkla bakakalmış bir an, çünkü o güne kadar görmediği kadar özel bir çift göz ona bakıyormuş. Aşk O nu da sarmış o anda. O sırada bir gonk sesi işitmişler. Bu prensi saraydan çağıran sesmiş. Prens kızı orada bırakıp saraya dönmek zorunda olduğunun farkına varmış üzüntüyle, ama artık onu nerde bulacağını bildiği için rahatmış. yarın... demiş heyecandan çıkmayan sesiyle. Kız anlamış kederle ve umutla. Ertesi gün olmuş ve daha ertesi prens her gün kızı ziyaret ediyormuş artık. Önceleri sessiz buluşmalar yaşamışlar konuşamadan saatler geçirmişler. Zamanla dilleri çözülmüş, konuşmuşlar. Birbirlerini tanıdıkça daha çok aşık olmuşlar. Bir gün yine ikisi otururlarken bir kadın gelmiş kapılarına. Yaşlı, haddinden fazla yaşlı görünüyormuş kadın. Şöyle bir bakmış onlara. Sonra boynunda asılı zincire gitmiş eli. Ucunda kara kehribardan bir kalp olan kolyeyi uzatmış kadın O na ve görüyorum ki prenses demiş bu kolyeyi almak sırası sizde kıza uzatmış zinciri. Kız almak için uzatınca elini atı gelip itelemiş O nu, tavşan huzursuzca zıplıyormuş ve koyun tuhaf bir biçimde renk değiştirmekteymiş siyaha doğru. Kız kolyeyi almış eline. bu demiş kadın yıllar önce sana verilmeliydi ama ailen buna izin vermedi. Bu kolye sana yitip gitmiş zamanların diyarlarından, bununla yaşamayı öğrenmen gerek. Bu kolye sana , ülkemin ecesinden, Ondan alınanlara inat. Bu kolyeyi taşıyacaksın artık ömür boyu, senden sonra da ailenin kadınları. Taşımayı kabul etmeyecek olursan sende Onlar gibi olacaksın. O sırada kızın hayvanlarına bakıyormuş. Ve eğer kabul edersen ecem karşılığında senden bir şey istiyor. Kızda prens de şaşkınlıkla karışık bir ilgiyle dinliyorlarmış kadını. Prens kadının son sözlerini duyunca gülmüş ve kızın kulağına eğilip deli olmalı demiş fısıltıyla. Kadın öfkeyle O na dönmüş. ben deli değilim sayın prens! Ve bunu ilk siz öğreneceksiniz!

- Nasıl? Demiş kız... Kadın konuşmaya başladığından beri bu ilk sorusuymuş. Kadın tuhaf bir gülüşle bunu söyleyemem, kendin keşfedeceksin. Yalnız çok acı çekeceksin ve çok gözyaşı dökeceksin. Kız birdenbire aklına gelen bir soruyla sarsılmış. Sen demiş ailemi tanıyorsun?

- Kadın evet demiş çok yakından tanıyorum. Kızın şaşkın ve ürkek bakışlarından çok zevk aldığı belli olan bir ifadeyle seni terk ettiler, şu zavallıların korumasına bırakarak. Zavallılar dediği artık beyazdan çok uzak renkteki hayvanlarıymış. Prenste kızda dehşetle onlarda ki değişimi fark etmişler o an. Neyse, kadın o an hırsla dönmüş; e, demiş kabul ediyor musun? Kız ece? demiş. Ne olmuş eceye diye sormuş kadın. ne istiyor diye sormuş kız. Sana verdiği kalbin karşılığında kalbini istiyor. prens olmaz diye bağırmış o an bunu kabul etmiyoruz. Kızda ondan güç alarak hayır demiş öyleyse kabul etmiyorum. Kadın peki o zaman demiş olacaklardan ben sorumlu değilim. Ama anlıyorum ki annen kadar aptalsın sende. Bundan sonra olacaklar artık tamamiyle sizin suçunuz olacak. Sonra eski bir kapıya ait olduğu belli olan bir anahtar uzatmış prense. O kapıyı yalnız sen açabilirsin. Ve oradan bir tek sen girebilirsin. Ve ancak böyle kurtarabilirsin sevdiğini acılardan.

- Ne acısı? Diye sormuşlar. Kıza bakmış kadın bu kolyeyi kabul etseydin sadece kalbini verecektin... şimdi her şeyi kaybedeceksin! Ailenin laneti artık seninde üstünde senin ve bundan sonra doğacak bütün kız çocukların da ... ta ki biri ecemin isteklerini kabul edene kadar... demiş ve ortadan kaybolmuş.

- İki genç şaşkınlıka bakakalmışlar arkasından. Kız kederle çökmüş kalmış. Prensse nereyi açtığını bilmediği anahtara bakakalmış.....

"