Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

faramir55 göndermiş " Hekeze selam uzun zamandır yazmış olduğum hikayeyi sizlerle paylaşıp paylaşmamayı düşünüyordum.Sonunda sizlere öykümü sunuyorum.Bu hikayede emeği bulunan tüm arkadaşlarıma sevgiler.her türlü eleştiriye sonsuz açığım işte hikayenin ilk bölümü..

****************

Aniden uyandı ve çevresine bakındı,etraf karanlıktı,gökyüzünde yıldızlar ışıl ışıl parıldıyordu gözleri ile yıldızların arasında dolaşmaya başladı ve derin düşüncelere daldı.Eski günleri düşünüyordu.Kadim günlerden kalma kuzeyli insanlardandı.Birden aklına hayal meyal hatırladığı köyü geldi.Dağların arasında yemyeşil bir vadideydi köyleri.Yazları etrafı çiçekler alıp götürürdü.İnsan koparmaya kıyamazdı bu güzelim çiçekleri.Gökkuşakları birer taç gibi uzanırdı dağların arasından.Kırlarda koşuştuğu günler halen aklındaydı Kışları kar bembeyaz örterdi dağ eteklerini.Üzeri karlarla kaplı dağ zirvelerini seyretmeyi çok severdi,bu onu hem ürkütür hem

de tarifsiz bir haz verirdi.Böyle hatırlıyordu çocukluğunun unutulmuş hatıralarının arasındaki köyünü.Annesi ve babasını da biraz hatırlayabiliyordu.Onlarla geçirdiği günler halen aklında kalabilmişti.Tabi hayatını değiştiren o karanlık gece de..

Henüz onbir yaşlarındaydı Orta Dünyada karanlığın yeniden güçlenmeye başladığı yıllardı..Hikaye dinlemeye bayılırdı her çocuk gibi.Orklar.ejderhalar,cüceler,elfler....Hepsi ona birer masal kahramanı gibi gelirdi.Arada bir dışarıdan haberciler gelirdi.Uzun uzun dinlerdi bu haberleri.Orkların güçlendiği ve çoğaldığı,bazı köylere saldırdığı ile ilgili olurdu bu haberler genelde.Tabi felaket kendisini bulmadan önce her insanın yaptığı gibi umursamadan dinlerdi.

Herzamanki akşamlardan biriydi.Demirci olan babası ile geçirdiği yorucu bir iş gününden sonra eve dönüyorlardı.Ay görünmüyordu.Her zaman seyrettiği dağ zirvesine baktı ama hiçbir şey göremedi.'Ne biçim bir gece bu'diyordu adeta karanlık büyüyor,büyüyor miniminnacık köylerini yutmaya çalışıyordu.Tüm bu düşüncelerle boğuşurken düşünceleri aniden çığlık ve bağrışmalarla parçalandı.Çolgınca bağırıyordu insanlar'DÜŞMAN!!DÜŞMAN!!ORKLAR GELDİ!!'sesin geldiği tarafa döndüğünde karanlığı yırtan alevleri gördü.Birden ölüm düştü aklına ölüm,ölümü hiç bu kadar yakından hissetmemişti.Alevlerin köyünü sarışını durup izledi bir an.Sonra babası onu kolundan tuttu ve eve doğru sürükledi.Babası yiğit bir adamdı bir savaşçı değildi belki ama birkaç kılıç oyunu bilirdi.Hızla eve girdiler annesi kaygıyla beklemekteydi.Babası oğlunu annesine emanet etti onu son defa öptü,kılıcını aldı ve dışarı fırladı.Bu oğlunu son görmesiydi.Bir an ağlayarak babasının peşinden koştu,kapıdan çıktı kendine doğru gelen iki iğrenç silüet gördü Fakat hızla inen kılıç darbeleriyle yere yığıldı silüetler.Etrafına bakındı umutsuzca savaşan akrabalarını gördü ama babasını göremedi.Tam kendisi de ileri atılmak istemişti ki annesi onu yakaladı ve içeri çekti.İlk o an farketti annesinin gözlerindeki dehşeti.Korkuyla parıldıyordu gözleri.Atların tutulduğu bölüme yöneldiler annesi sürekli ağlıyor,hızlı hızlı oğlunu çekiştiriyordu.Ahırda sadece bir at kalmıştı zaten topu topu da üç atları vardı.Annesi atı hızla hazırladı ve oğluna son kez sarılarak ata bindirdi,sıkı sıkı bağladı.Onu öptü sarıldı,sarıldı uzun süre öylece kaldılar artık sesler iyice yaklaşmıştı çığlıklar çok net duyulabiliyordu.Annesi atı dışarıya çıkardı Alwahir ağlamak,bağırmak istiyordu ağlamaktan gözleri acımaya başlamıştı.Attan inip annesine sarılmak ve hiç ayrılmamacasına onu sarmak istiyordu.Tam debelenmeye başlamıştı ki annesi atı olanca gücüyle kamçıladı.Dörtnala uzaklaşıyordu artık köyünden son kez dönüp baktı ve en son annesine yaklaşan iki kara şekil görebildi...........

****

Sarsıldı,düşüncelerinden sıyrılıp ayağa kalktı çok uzun boyluydu kahverengi saçları ensesine doğru uzanıyordu.Gözleri kahverengiydi.Sanki toprağın derinliklerine açılan birer uçurum gibiydiler.Neşeyle gülerlerdi genelde ama arkalarındaki acıyı görmek zor değildi.Yüzünde yaşadığı yılların,dolaştığı diyarların izleri görülüyordu.İlk bakışta yorgun bir adam görünümündeydi ama dikkatli bakanlar yüzündeki dinçliği ve sönmeyen ateşin yansımasını görebilirdi.Kahverengi giysilere bürünmüştü.Onu bu haliyle görenler toprağın bir parçası zannederdi.Fakat bu gün kahverengi giysiler arasında bir zırh göze çarpıyordu parlak bir zırh değildi bu.Zırhın üzerinde bir ağaç ve üstünde dans eden yıldızlar vardı.Miğfer takmamıştı.Gondor askeri kıyafetleriydi bunlar.Belinde parlak bir kılıç vardı.Kuzey höyüklerinde bulduğu kadim kılıç Ankhar'dı bu.Kendisi bu adı takmıştı kılıcına.Kılıcın zerafettini görenler bir elf kılıcı zannederlerdi.Fakat kılıç kadim günlerin insanları tarafından dövülmüştü.Kabzasında altın ile gümüş adeta dans ediyordu.İnsan bakarken gözlerini alamazdı.Keskin kısmında hiçbir rün yoktu sadece parlıyordu hiçbir şeyi umursamadan.Kabza ile keskin kısmın birleştiği yerde üçgen şeklinde bir kısım uzanıyordu.Orklar yaklaştığında bu kısım soğuk,al bir alevle parlardı.İşte bu kısmın ortasında kılıcın iki yanında 'N' rünü göze çarpıyordu.İşte bu nedenle nerede dövüldüğünü bilemese de eskilerin yüce Numenor krallığına ait olduğunu düşünürdü Ankhar'ın.....

"