Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

rundmc1982 göndermiş "Merhaba Yüzüksever Dostlar,

Daha önce belirttiğim yüzüklerin efendisi romanının devamı niteliğinde olan deneme yazısının ilk bölümünü size gönderiyorum. Umarım beğenirsiniz. Yazımı okuduktan sonra önerilerinize ve eleştirilerinize çok ihtiyacım var. Teşekkür ederim.

1 - Güç İçinde Yükselen

Düşünürken içinde bir sızı belirmişti Melkor'un. Hizmetkarlarının en kudretlisi olan Sauron savaşı kaybetmişti ve bu ona acı veriyordu. Dünyaların ötesindeki boşluğa hapsedilmesinin üzerinden ne kadar zaman geçtiğini anımsayamıyordu.. Çünkü orada zaman yoktu. Aslında boşluk ona en eski kalesi olan utomnoyu anımsatıyordu. Onun giibi sadece karanlık. Düşman tanımaz sadece kinin

ağırlığını taşıyan bir sürü hizmetkarları aklına geliyordu. Balrogları, ejderhaları, orkları, ve kadim dünyanın bir sürü karanlık suretleri. Gücünü bunlarda sarfetmişti. Ama hala güçlüydü. Vaların ondaki hükmünü sonsuza kadar devam ettirebilme kudreti vardı ama Erunun yazgısı nasıl şekillenir bilinemezdi. Bir an önce İlluvatar ile konuşması gerekiyordu. Daha önce bir çok kez denemesine karşın bunu başaramamıştı. Mandosun onu kontrol altında tutmak için koyduğu nöbetçinin kudreti çok büyüktü. Adı Anbanakardı. Ağzından sadece bu kelime dökülüyordu. Melkor ne zaman onunla konuşmaya kalksa hemen devasa tokmağını kafasına indirip anbanakar diye bağırırdı. Sesi gök gürlemesini andırıyordu. Gözlerindeki ışık melkoru çileden çıkarıyordu. O yüzden yüzüne bakamıyordu. Işık evet ışık bunu en çok Yavannanın suretinde görmeyi seviyordu bir zamanlar. Ama yavanna onu reddedince, işte o zamandan beri ışıktan nefret eder oldu. Kini o zaman başlamıştı kardeşi olan Manweye. Yavannanın onunla beraber olması onda Valar düşmanlığı başlatmıştı. Çağlar boyu süren savaşlardan yenik ayrılmasına rağmen tohumları hala savaşı sürdürmüştü, şu zamana kadar. Belkide artık zamanı geldiğini hissediyordu. Zamanın başında Iluvatar ona:

- Sen Melkor aklının tüm gizli düşüncelerini keşfedecek, onların bütünlüğün bir parçası ve onun zaferine yardımcı olduğunu anlayacaksın. demişti.

Gerçekten de öyle olmuştu. Aklındaki tüm tasarılarını başlarda kendide bilmemesine rağmen yavaş yavaş oluşmuştu ve iyi ile kötünün savaşı o zaman başlamıştı. İşte tam bir bütünlük. Kötülük olmasa belkide iyiliğin ve güzelliğin kıymeti anlaşılamayacaktı. İşte buydu Melkorun müziği, Ainur içindeki en kudretlinin müziği. Manwenin, Ulmonun müziği neyse Melkorun müziğide oydu. Ama artık yapılan şeyleri bozmayacaktı ve kendisi daha kudretli ve güzellerini oluşturacaktı. İçinden evet artık zamanı geldi dünyaya dönmeliyim ve müziğimi yapmalıyım diye düşünüyordu. Yenilgiye tahammülü olmayan ve yaptıklarının herkes tarafından beğenilmemesi onu çileden çıkarıyordu. Böyle karar verdi yaratıcısıyla konuşmaya.

Melkor kudretli bir şekilde

- Babaaaa!!! diye bağırdı.

Bu öyle bir sestiki boşlukta sesi defalarca yankılanmıştı. Anbanakar bile irkilmişti. Ama kontrolü elinden bırakmadı ve Melkorun yayına gitti.

- Aaaanbanakaaaar!!!. Diye atıldı ve melkorun başına o devasa tokmağını indirdi. Yine indirdi. Ama melkor susmuyordu. Devamlı:

- baba, baba, beni sen yarattın ve bir başkası benim hakkımda hüküm veremez diye bağırıyordu.

Anbanakar bile şaşırmıştı. Daha önce bir tokmakta susan melkor, sanki her tokmakta sesini biraz daha yükseltiyordu. Vurmayı bıraktı ve sordu:

- Ne istiyorsun?

Daha önce hiç konuşmamıştı. Bu Vaların hükmüne karşı çıkmaktı ama o anda başka bir çözüm yolu bulamıyordu. Melkor bir anda başını kaldırdı ve şöyle dedi:

- Sen anbanakar, yaratıcımız olan Iluvatar ile konuşmama mani olamazsın, çekil yolumdan!!! Unutma ki ben hala bir Valayım.

Anbanakar gür bir sesle:

- Hayır melkor, Mandosun hükümlerinde senin buradan çıkman yasaklanmıştır ve ben görevimi en iyi şekilde yaparım. Dedi

Melkor inanılmaz bir şekilde bağırıyordu. İluvatar ile olan konuşma isteği tokmak yedikçe artıyordu. Artık bu bağırmanın sonu olmayacağını ve Iluvatar gelene kadar susmayacağına kendi içinden Iluvatar adına yemin ediyordu. Ama bir anda boşluktan içeriye inanılmaz bir ışık hüzmesi girdi. Anbanakar şaşırıp korkmasına rağmen Melkorda en ufak bir endişe yoktu. Çünkü biliyordu bunun Iluvatar olduğunu. Sonunda muradına ulaşmıştı. Işık hüzmesinden inanılmaz yükseklikte bir ses şöyle yankılanıyordu.

- Söyle Vaların bir zamanlar en güçlüsü, içlerinde en çok ihsanı ve bilgiyi verip bunları diğer kardeşlerini, ilkdoğanları ve insanları üzecek şekilde kullanan oğlum, söyle.

Melkorun kara yüreğine sanki bu sözler bir melhem gibi gelmişti. Çünkü o kara yüreğinde en başta Yavanna ve yaratıcısına olan sevgisi vardı. Bu sevgi zamanla kine dönüşsede bunu doğuran ona olan sevgisiydi. Iluvatar bunu en başından beri biliyordu ama bu düşüncelerini Ainurun müziğinde açığa vurmamıştı. Melkor Iluvatara olan sevgisini dünyada hiçbir zaman göstermemişti. Elflerden ork ırkını yaratması Iluvatara olan en büyük ihaneti olarak gösteriliyordu. Ondan sonra orklar her zaman kötülüğün uşağı olmuş, hiçbir ırk tarafından sevilmeyen ve çok çabuk kanan bir iradeye bürünmüşlerdi. Ortadünyada tüm insan,elf ve cüceler tarafından sevilmeyen, görüldüğü yerde öldürülen bir ırk olup büyük çoğunluğu kuzeyde Demir Dağlarda yaşıyordu. Orklar Melkorun eseriydi. Nasıl Aule Cüceleri yaratmışsa Melkorda elflerden orkları yaratmıştı. Melkor Eruya:

- Baba beni yok olmayan ateşinle sen yarattın. Dünyada kibirime yenik düşüp sana asi davrandım. Elflere ve insanlara bahşettiklerini kıskandım. Sana olan kinimden dolayı elflerden orkları yarattım. Dünyaya Valara olan nefretimden dolayı büyük tahribatlar verdim. Yeni bir şey yapmaktan çok yıkmakla uğraştım. İnsanların büyük bir bölümünü ve orkları kendi çıkarlarım için kullandım. Benim yüzümden orklar şu anda sevilmeyen bir ırk oldu. Ve kimseyi sevmeyen. Senden bunları düzeltmem için bir fırsat istiyorum. Cezamı çektiğime inanıyorum. Beni ortadünyaya geri yolla yaptığım yanlışlar için. Sana olan bağlılığımı göstermem için bana bir fırsat ver.

Eru ileride olacakları biliyordu. Ama Melkorunda iradesi vardı. Bir Vala olduğundan doğruyu bulması olanaksız değildi. En çok sevdiği Manwenin kardeşiydi. Her bir Valanın içinde onunda payı vardı. Bulursa o bulurdu en büyük doğruyu.

Eru hükmünü vermişti.

- Sen Melkor güç içinde yükselen, Dünyaya dönmene izin verilecek. Yalnız geçmişinden ötürü güçlerinin büyük bir kısımını kullanamayacaksın. Ölümlü bir insan ve ork görüntüsünde yaşayacaksın. Bir Vala olduğunu hatırlayamayacaksın. Vaların senin üzerinde hükmü olmayacak. Kendince sana bir takım özelliklerin olacak. Sana orkların yazgısını değiştirmen için bir fırsat veriyorum. Sana sunduğum şartları kabul ediyormusun.

Iluvatar Melkorun evet diyeceğini biliyordu. İçindeki kıpırdanmayı hissediyordu. İlk doğanların deyimiyle kara yüreğindeki ışığı görmüştü.

- Evet. dedi Melkor sadece evet

İşte böyle başlıyordu bir zamanların en kudretlisinin yolculuğu.

***

"