Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Galgusor göndermiş "
Mordorun koca ordusu şarkılar söyleyerek, davullar çalarak yaklaşıyordu insanların en güçlü kalesi Minas Tirithe. Mordor'un üzerine çökmüş kara bulutları da peşlerine almış, zafer kazanmadan zaferi kutlarcasına ezip geçiyorlardı Pelennor çimenlerini

Böyle korkunç bir ordunun,gökyüzüne yükselen gürültüsüyle inleyen surların üzerinde, böylesine kem bir günü daha önce hiç yaşamamış bir hisar muhafızı duruyordu; yüreğindeki korku ve umutsuzlukla gözleri dolan Beregorn.

Korkudan uyuşan dudaklarından dökülen sözleri sadece kendi duyabiliyordu.Bu nasıl bir gün, heyhat! Bu ne kem bir gün!dedi ve bir an hayatı boyunca yaşadığı herşey aklından geçiverdi hisar muhafızının. Son kez bunları düşündüğünü hissediyordu umutsuzca. Şehirden duyulan çocuk sesleri ve kadınların çığlıkları bir bıçak gibi saplanıyordu yüreğine. İnsanlığın yok oluşunun başlangıcıydı bu yaşananlar sanki,şehri derin bir korku salmıştı.Gondorun askerleri bile kendi aralarında umutsuzca bağrışıyor,ne yapacaklarını bilmez halde bir o yana, bir bu yana koşuşturuyorlardı. Korku umutsuzluğu,umutsuzluk ise çaresizliği sürüklemişti yüreklerine

Derken; şehre yürüyen kara bulutun zafer şarkılarını kesen bir aydınlık doğdu birden surların tepesinde, Bu gelen Ak Süvariydi yani Gondor halkının deyişiyle MithrandirGölgeyelenin üstünde surların üzerinde hızla koşarken, umutsuz yüreklerine cesaret veriyordu Gondor ordusunun. Beregornun yanına kadar sürdü atını Gandalf ve Pelennor çayırlarında yürüyen ork ve troll sürüsüne bakıp, öfkeyle dolu yüreğinden çığlık atarcasına bağırdı o güçlü sesiyle,

Gömün şu iğrenç yaratıkları cehenneme!....

Gandalfın sözü yeni bitmişti ki, birden,o umudunu kaybetmiş ordunun toparlandığını ve ölümü göze alan bir cesaretle bağrıştıklarını gördü Beregorn. Hemen mancınıkların başına birkaç asker çağırdı heyecanla, askerler büyükçe bir taşı mancınığa yerleştirirken, Mordor ordusunun mancınıkları üzerlerine salınıvermişti bile.. Düşmanın parça parça cisimler fırlattığını gördü Beregorn, bu cisimler surların gerisine düşüyorlardı fakat hiçbir zarar vermiyorlardı. Bu tepelerinde uçuşan cisimlerin insan kellesi olduklarını fark ettiler derin bir öfkeyle. Sauronun iğrenç yaratıkları, Osgiliathta ve diğer cephelerden ölenlerin başlarını fırlatıyordu şehre. Yüzlerinde korkunç bir ifade çökmüş insan başlarını görenler, çığlıklar atıp ağlamaya başladılar şehrin sokaklarında. Beregorn intikam dolu gözlerle seyretti bu haykırışları ve askerlere dönüp seslendi.

Kardeşlerim!.. Bizler Gondorun askerleriysek eğer,bu iğrenç yaratıklar güneşin doğuşunu göremeyecekler!!!...

Surda Beregornun sesini duyan tüm askerlerin gözleri doldu ve içlerindeki cesareti göstermenin zamanı gelmişti.İşte savaş şimdi başlıyor dedi hisar muhafızı ve savaş gerçekten şimdi başlıyordu."