Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

prince-imrahil göndermiş "Aragorn yerdeydi ve sersemlemişti. Başında bir Troll kılıcını indirmek üzereydi. Berethor acı bir çığlık attı. Birden gözleri karardı. Etrafındaki sesleri takip etmeye çalışıyordu fakat hiçbir şey duymuyordu. Sanki sağır olmuştu. Herşey bir anda gelişmişti. Kendine gelmeye çalışıyordu. Etrafındaki sessizlik sanki bir gök gürültüsüyle yarılmıştı. Bir parlama görüyordu. Bu Prens İmrahil'di.

Kılıcını Troll'e saplamıştı. Kılıcını çekti ve etrafa siyah bir kan fışkırdı. Troll sendeledi ve bundan yararlanan Prens İmrahil, Troll'ün kafasını kesti. Troll yere büyük bir gürültüyle düştü. Berethor bu olay üzerin büyük bir nara attı:

-Heyhat! Sen çok yaşa Prens İmrahil !
Bu ses üzerine birden Prens İmrahil'in etrafına orklar doluştu. Savaşı bırakıp ona odaklanmışlardı.

Fakat hiç birşey yapamıyorlardı. Prens İmrahil hepsini öldürüyordu. Orklar çok öfkelenmişti. Bir yandan saldırmak, bir yandan da katledilmeden önce kaçmak istiyorlardı. Tüm güçleriyle saldırdılar ama hiçbir şey yapamadılar. Öleceklerini anlayınca kaçmak istediler fakat prens İmrahil hiç birine izin vermedi. Hepsini öldürmüştü. Etraf ork ve goblin leşleriyle dolmuştu. Aragorn'u sırtladı ve sonra şöyle dedi:

-İyi misiniz kralım ?
-İyiyim sağol Prens İmrahil !
Prens İmrahil, Aragorn'u Berethor'un olduğu yere kadar götürdü ve şöyle dedi:

-Ona dikkat et, biraz dinlensin.
-Peki Prens İmrahil! Ancak lütfen siz de biraz dinlenin çok yoruldunuz !
-Olmaz! Doğudölleri toparlanmaya başladı, gitmem lazım.

Berethor'un gözünde Prens İmrahil o anda kadim zamanların yüce elf kralları gibi gözüktü. Bu onun zaten kanında vardı. Atına atladı ve savaşa geri döndü...

Artık güneş tam tepedeydi. Güneş kızıl bir renk almıştı. Çayırların yeşili yok olmuştu. Legolas'ın oku bitmişti ve artık kılıcıyla savaşıyordu ayrıca kolunda da kanayan bir ok yarası vardı. Gimli'ni zırhı parçalanmıştı fakat o yine de savaşıyordu. Dol Amroth şövalyeleri sürekli düşmanın üzerine gidiyordu ve Rohirrim'de doğuluları arkadan çevirmişti. Gondor'un askerleri ise kulelerden ok yağdırıyordu. Ancak bunlara rağmen iki tane parıltı vardı ve bunlar sürekli düşmanı yarıyorlardı. Bunlar Dol Amroth Kralı Prens İmrahil ve Eomer'di.

Prens İmrahil kılıcını havaya kaldırdığında kılıcı adeta bütün kılıçların efendisi Ringil gibi parlıyor ve tek hamlede düşmanı biçiyordu. Eomer ise adeta Kral Theoden'in kendisi gibi savaşıyordu ve onu aratmıyordu. Bu arada Minas Tirith'in kapıları açıldı ve askerler bağırmaya başladı:

-Yaşasın Kral! Yaşasın Kral!

Aragorn düşmanın arasına bir şimşek gibi girdi ve bu ikisine yetişti. Sanki Aragorn'un geçtiği yerlerde bir bahar meltemi esiyordu. Düşman artık hareket edemiyordu. Bu üç yenilmez savaşçı düşmanı dağıtıyordu. Bu karmaşada Eomer yere düştü. Zaten yorgundu ve yerinden doğrulamıyordu. Doğudölleri etrafına aç kurtlar gibi üşüştü.Tam o sırada bir rüzgar sesi duyuldu ve ortaya bir parıltı çıktı. Bu oydu: Ak büyücü ! Yüce kılıcı Glamdring'le düşmanın kafasını uçurdu. Doğudölleri acı içinde çığlıklar atmaya başladı. Bu arada Prens İmrahil ve Aragorn kalabalığa atladı. Aragorn, Eomer'i kaldırırken Prens İmrahil'de etraftaki düşmanı biçiyordu. Doğulular artık gitmek, kaçmak istiyorlardı.Ama artık boşunaydı. Prens İmrahil şöyle bağırdı:

-Heyhat! Haydi Dol Amroth şövalyeleri saldırın! Tek bir sağ düşman bırakmayın! Dol Amroth için! Kral için!

Prens İmrahil o kadar büyümüştü ki, ona bakan düşman korkusundan hareket bile edemedi! Ve böylece sürdü düşmanı Dol Amroth şövalyeleri ile Dol Amroth Prensi ve Gondor Vekilharcı İmrahil ..."