Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Elsa_ göndermiş "Voronwë iç geçirdi ve kendi kendine konuşur gibi, yine de yıldızlar çok daha parlaktı, bulutlar çekildiğinde. Bazen, nadiren, hava açtığında yıldız ışıklarının altında Pelori dağlarını seçebiliyorduk. Çok çok uzakta kaldılar sonra Voronwe sessizleşti. Gece geldi, yıldızlar beyaz ve soğuk parlamaya başladı.

Bir sure sonra yeniden yola koyuldular. Denizi arkalarında bırakarak karanlıkta yolculuk ettiler. Aslında gölge biraz da Ulmo nun eseriydi ki bu sayede kimse iki yolcuyu fark etmedi. Güneş yükselirken kayaları, ağaçları, otlakları geçtiler. Voronwe yolu seçti, Tuor O nu takip etti.

Yolsuz, çorak arazide karanlıkta yolculuk etmek oldukça zordu. Kış yaklaşmakta olduğunu hissettiriyordu. Tepelerin korumasına rağmen rüzgar, güçlü ve acımasızdı. Kar tepelere beyaz örtüsünü sermeye başlamıştı. İlerlediler ve Narquelie nin ortasına Hisime nin ısıran soğukları başlamadan Narog un kaynaklarına vardılar.

Gecenin sonunda orada bir sure durdular. Voronwe gördükleri karşısında yılgınlığa kapılmış, korku ve kederle bakmaktaydı Etraftaki ağaçlar yıkılmış, İvrin in üzerinden neşeyle aktığı taşlar , kayalar paramparça edilmişti.

yazıklar olsun! Düşmanın eli buralara kadar uzanmış.Morgoth un parmakları çok uzamış

Ulmo bunu bana söylemişti dedi Tuor, kaynaklar zehirleniyor ve gücüm bu topraklardan sürülüyor

burada Orklardan çok daha büyük bir kötülük iş görmüş. Burada oyalanamayız.

Bunları söyledikten sonra Voronwe bir sure çevreyi araştırdı, Biraz sonra Tuor O nun acı içindeki sesini yeniden işitti. haklıymışım, Orklardan çok daha büyük bir düşman iş başındaymış Tuor Onun sesinin geldiği yere gittiğinde Voronwe bak dedi. Angband ın büyük Kurdu, pek çok yaratığın katili, buradaymış. Turgon a ulaşmak için çok daha hızlı olmalıyız, artık.

Onlar böyle konuşurlarken, ağaçların arasından gelen bir çığlıkla irkildiler. Lakin ses bir düşmana ait olamazdı ve bir isim çağırmaktaydı. Bir sure baklediler ve ağaçların arasından bir adamın çıktığını gördüler. Siyah giyinmişti ve uzun bir kılıç taşıyordu. İvrin e ulaştığında acıyla bakakaldı adam ve haykırdı, Ivrin! Faelivrin! Gwindor ve Beleg! Burada bir kez iyileştirilmiştim. Huzurlu bir yudum daha içemeyecek miyim, suyundan?

Sonra adam hızla kuzeye doğru yol aldı. Sesi gittikçe uzaklaşıyor da olsa, birilerini aramaya devam ettiği haykırışlarıından belli oluyordu. Faelivrin, Finduilas! iki yolcu ne giden adamı tanıyorlardı ne de Nargothrond un düştüğünü henüz bilmiyorlardı. Karşılarına çıkan Hurin oğlu Turin di. Kısa bir süreliğine de olsa , Turin ve Tuor iki akraba böylece aynı yolda beraber ilerlemiş oldular.

Turin gittikten sonra, iki yolcu yeniden yola koyuldular. İvrin gölünü bu halde görmeye daha fazla dayanamayacakları kesindi. Her taraf düşmanla doluydu, çok az dinlenerek ve azar azar uyuyarak yollarına devam ettiler. Soğukla savaştılar, düşmandan saklandılar, Önce Teiglin çayı nı geçip doğuya yöneldiler. Glithui yi geçip Malduin çayına vardılar.

Öyle soğuktu ki, Tuor Voronwe ye soğuğu hissetmiyor musun? diye sordu ölüm yanımda kol geziyor. Ortalıkta ne avlanacak av ne de yenilebilecek kök vardı. Yanlarındaki Elf ekmeği ise azalmaktaydı. Voronwe denizden Karda kalmak için mi kaçabildim diye mırıldanmaktaydı.

Sonra Tuor daha ne kadar gideceğiz diye sordu, artık bunu benden saklamana ne gerek var? gücümün son damlalarını harcıyorum, daha ne kadar gideceğimiz bilmem, lazım?

Elimden geldiğince güvenle, dosdoğru götüreceğim seni diye cevapladı Onu, Voronwe, Bilmelisin ki, Turgon bu toprakların kuzeyinde yaşar ve gideceğimiz çok uzun mesafeler var. henüz Sirion u geçmedik. Minas dan Nargothrond a giden anayolu geçmemiz gerek önce. Orada da düşmanın uşakları ve casusları dolanıyor olacak.

Kendimi güçlü bir adam zannederdim dedi Tuor, dağlarda pek çok kışa dayanabileceğimi düşünürdüm. Fakat şimdi sığınacak bir mağara ve bir ateş bulsam, veya bu açlık için bir çözüm, tekrar bu yola koyulacağımdan şüpheliyim. Yine de gidebildiğimiz kadar ilerlemeliyiz

Başka bir seçeneğimiz yok, zaten dedi Voronwe .

Çektikleri tüm acılara rağmen yorulmak bilmeden çalıştılar. Kış düşmandan tehlikesiz değildi. Yine de uzun çabalar sonunda daha az karın olduğu bir bölgeye varabildiler. "