Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

fireforge göndermiş "Sitemizde çok işlenmiş bir konu oldu fakat Lay of Beleriand'ı okuyamayanlar yada okumayan olursa bu bolumu kaçırmasınlar die çevirdim.Tamamen şiir formatında olup Tolkien'e aittir. Diğer yapımlardan bağımsızdır her ne akdar konu aynı olsada.

Fingolfin ve Morgoth

Lays of Beleriandlı kitabın 339.sayfası Lay of Leithian 12.Bölümünün Çevirisidir.

Eser J.R.R. Tolkiene aittir.

İşte o büyük karanlığın içinde
Fingolfin duruyor.Taşıyor kalkanını
Süslü cennetin mavisi ve
Uzak diyarların kristalleriyle.
Karşı gelemediği öfke ve nefretle
Duruyor işte kapının önünde
Gnome kralı, hiç dost yok çevresinde
Sonsuz taşlardan kule

Titriyor yemyeşil borusunun tiz sesiyle.
Girecek az sonra ölümün yoluna
Durup sesleniyor Ona: Kendini göster
Karanlık lord sinme kapıların ardına
İleri gel,zulmettiğin bu dünyanın gök ve yeri adına
İleri Gel, ah! Seni canavar seni zalim lord,
Ceserat bul da savaş benimle
Yeter ki kendi kılıcınla çık önüme
Yönetiyorsun korkusuzca ordularca böceği
Fakat korkuyorsun koca duvarlarından kafanı uzatmağa
Seni Tanrıların ve Elflerin düşmanı
Gel! Göster Yüzünü!İşte, bekliyorum seni!

Ve geldi Morgoth.Hayatında son kez
Geçmeye cesaret etti o duvarları
Bırakmaya derinlerdeki tahtını
Lakin titretiyordu her adımı
Yerin altında ve üstündeki binlerce kayayı.
Kara-zırhlı,demir taçlı bir kule gibi
Geldi savaşa elinde kudretli kalkanı
Şeytani bır karanlık kaplamış sılahı
Sanki bir yağmur bulutu çökmüş üzerine.
Selamını verdi yüce krala, alaylı
Salladı çekici Fingolfine
Cehennemin Çekici-Grond
Bir şimşek gib patladı
Kudretli taşların üzerinde ve yarıldı taşlar
Toprak uludu çekicin gücü altında
Ateş peydehlandı yerden bunun üzerine.

Bır ışık süzmesi gibi kaçtı yana Fingolfin
Sanki bir bulutun arkasından güneş doğar
İşte öyle çekti Ringili kınından
Soğuk soğuk nefret kokan
Dövdüğü en yüce kılıçtır o elf ustalarının
Delmek için düşmanı merhametsizce.
Yedi sefer deldi onu Ringille
Ve yedi sefer çığlıkları duyuldu tepelerde
Ve yer sallandı her seferinde
Yedi sefer büzüldü Angbandın orduları oldukları yerde

Sessizce gülebildi orklar cehennem kapılarının
Önündeki bu ulu savaşın arkasından
Elflerde bir ağıt yaktı
Söylenenelerin aksine-Thorondor onu
Taşıdığında gök mavinin en derinine
Yetiştirdi bu merhum kaybı
Tüm elf illerine
O gece uyumadı hiçbir elf
Güneş doğmadı her zamanki saatinde
Üç kere çökertti onu dizlerinin üzerine
Lakin üç kere yükseldi yine
Mavi-gökteki bir yıldız gibi gururluydu
Fakat patlamıştı kalkanı,uzaklara gitmişti miğferi
Ne karanlık ne de kudret onu ele geçiremedi
Toprak delinip ortada bir şey kalmayıncaya dek
Etrafında çukurlar oluşuncya dek.Sönmüştü.
Tökezledi ayağı.Ölümüne düştü yere
Sönmüştü yıldızı fakat hala geçmemişti ele
Son bir umutsuz cesaret geldi bedenine
Kaldırdı Soğuk ölümden klıcı
Sapladı Melkorun ayağına
Simsiyah kanlar boşaldı üzerine
Doldurdu oluşan cehennem çukurlarını.

Her şey durdu vurur vurmaz kral.
Kırdı bedenini Morgoth,düştü kral.
Onursuzca atmaya çalıştı onu kurtlarına
Verecekti saygısızca ölüsünü hayvanlarına
İşte!Ördüğü Manwenin yuvalarının dünyadaki herşeyden yüksek bir yere
Geliyordu işte o Kartalların Efendisi
İzlerken Morgoth öylece sokuverdi altından pençesini
Bauglirin gözüne. Topladı kanatlarını
Aldı yüce kralı çıkadı göklere olması gereken yerlere
Götürdü onu dağların bir çember yaptığı yere
Çok uzak bir güneye,Gondolinin düzlükleri uzanır orada
İşte o düzlüklerin ve dağların
İçinden en yükseğinne karların koruduğu bir yere
Bıraktı Yüce-Kralın naaşını
Ne bir ork ne bir zebani
Bir daha cesaret edemedi orda yürümeye
Dünyanın sonu gelene kadar
Durdu orada Fingolfinin ulu ve yüce mezarı
İzledi Gondolinin felaketini.

Böylece kazandı işte o yaraları Bauglir
Hep topalladı bundan böyle
Açamadı gözünü eskisi gibi yine
Lakin övünmedi bu savaş ile
Derinlerdeki tahtının üzerinde
Orduların kumandanı,düşmanların efendisi
Aldırmadı bundan sonre ne bir nefes
Ne hak tanımadı ufak bir dinlenmeye
Gitti köleleri hem Doğuya hem Batıya
Haberler getirdiler en uzak Kuzeyden
Kim kazandı dövüşü kim düştü diye
Korku saldı tüm gönüllere fakat
Gurur vardı içlerinde
Acı yanıp tutuşsada Fingolfinin ardından
Başları havada dolaştı Elfler ve İnsanlar yinede
"