Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

greensleeves göndermiş "
Bazen bu soru takılıp kalıyor aklımın bir kenarına. Ne hikmetse, Orta Dünya'da insanlardan daha cesur ırklar olduğunu düşünmeden edemiyorum. Bu ilk bakışta, bize en tanıdık gelen ve her yönüyle yeterince yaşadığımız/yaşattığımız insan ırkı yerine, yabancısı -ve hatta belki de hayranı- olduğumuz diğer yaratıklara duyulan bir özlem gibi görünebilir. Fakat işin aslı başka.

Herşeyden önce, Orta Dünya'da insanların cesaretin yanında her daim yerini alan "onur" kavramıyla ne derece bağdaştığını sorgulamamız gerekiyor. Bir kere insanlar, neredeyse Orklar kadar kolay birbirlerine düşebiliyorlar. Ayrıca Orklara nazaran hafifletici sebepleri çok daha az. Hikayenin hangi anında bir zayıflık söz konusu olsa "İnsan işte!" diyerek geçiştirmiyor muyuz... Bu nasıl bir bahane? Gelin ilk etapta bu kaçışı inceleyelim:

Orta Dünya'da kötülüğe insanlar kadar meyilli başka bir ırk daha yok. Kolay gaza gelebilen, kolay kandırılabilen insanlar, üçüncü çağın sonunda kendi soyunu katledebiliyor. Bu noktada aklımıza Silmarillon'da anlatılan ve Elfler'in kardeş kanı dökmesiyle sonuçlanan kavgalar, savaşlar gelebilir. Yine de bu, binyılları bulan Elf ömrü düşünüldüğünde devede kulak gibi kalıyor. Üstelik bilge Efler her zaman için karanlığa karşı ilk uyananlar olarak karşımıza çıkıyorlar. Cüceler için Yüzüklerin Efendisi'nde çizilen tiplemeye gelince, Gimli ile sınırlı olduğunu belirterek, onların aslında ciddi anlamda "delikanlı" bir ırk olduğunu söyleyebiliriz. En azından, YE içinde hangi cücenin yeminine bir insandan daha az sadık olduğuna tanık olduk diye kendimize sorabiliriz; ya da genel insan davranışları içinde cüceleri nereye koyabileceğimizi düşünebiliriz. Eh, insanlar Orta Dünya'nın diğer yaratıklarından daha onurlu sayılmazlar şu ana kadar.

Şimdi gelelim onurla tamamlamaya çalıştığımız cesaret kavramına... Öyle büyütülecek birşey yok aslında insanlarda. Onlar savaşmak zorunda oldukları için savaşıyorlar. Öldürmezlerse ölecekler. Bu durumda, at sırtında cenge gitmeyi bir marifet sayan Rohan halkının bile yeterince cesur olduğuna inanmıyorum. Daha doğrusu, diğer ahaliden daha fazla cesur olduğuna inanmıyorum. Zaten burada üzerinde durduğumuz konu, daha çok kıyaslamalara dayalı gelişiyor. Rohanlılar'a benzer şekilde Gondor insanları da zorunluluktan savaşıyor. Eh, her saldırıya uğrayan savaşır, bunda bir gariplik yok; ama ya o Harad halkına ne demeli? Acaba onlar da Orklar gibi Karanlıklar efendisi'nden korkarak mı onun hizmetine girdiler? Pek bir cesurlarmış doğrusu! Oysa onlardan çok daha küçük görünen halkların içinde yatan büyük bir cesaret potansiyeli olduğunu gördük YE'de. İlk sıraya Efendi Meriadoc'u koyarak başlıyorum Hobbitler'i anlatmaya:

Merry, durup durup turnayı gözünden vuranlardan. Angmar'ın Cadı kralına karşı Eowyn'in kazandığı başarıda aslında Merry'nin payı ne de büyük. Kitabın bu bölümünde özellikle dikkat çeken nokta, Merry'nin aklından geçenler: "...yardım almadan ölmemeliydi." diyor Merry, Eowyn için ve bedeni gibi küçük olan kılıcına davranıyor. O ilk ve beklenmedik darbeyi vurana kadar kendiyle büyük bir savaş veriyor Efendi Hobbitla; zira Nazgul karşısında en "cesur" adamların bile umutları yitip gidiyor. Oysa Merry, ilk darbeyi vurduktan sonra üstündeki korkuyu atarak gerçek gücün bilekte değil yürekte olduğunu gösteriyor. Hangi insanın bunu başarabildiğini sorarım sizlere! Hobbitler'in sadakat dolu temsilcisi Sam için çok fazla söze gerek yok; ne de olsa o artık "Samwise The Brave" olarak anılıyor. Pippin'in gözünden anlatılan Mordor yolculuğu ve Yüzük Taşıyıcısı'nın macerası da cabası. Bu durumda Hobbitler, içlerindeki potansiyel cesaretle insanlara baskın çıkmıyorlar mı? Hem de o küçücük kalıplarından beklenmeyecek şekilde...

Zaten, bilge Elf kraliçesi Galadriel'in de dediği gibi: "Even the smallest person can change the course of the future"
"