Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

ELENTARY göndermiş "I.Bölümün Özeti:Yüzük Savaşının bitiminden yıllar sonra ,diğer tüm elfler gibi Orta Dünyayı terk etmeden önce yapması gereken son bir görev için Dol Amroth Sarayını ziyaret eden Earhim;burada geçirdiği zaman içinde Prens İmrahilin soyundan gelen Niphriele aşık olur.Batıya yelken açmakla,Niphrielle beraber olmak için Orta Dünyada kalmak arasında bocalayan Earhim, Niphrielin abisi Menelruth ile aralarında geçen tatsız bir konuşmadan sonra hiç düşünmeden saraydan ayrılır.Mithlonda varınca burada kendisini bekleyen Dostu Thalionla beraber Batıya giden ilk kafileye katılır.......

Bu mevsimde ısıtmayan fakat parlak güneşin ,griyle karışık mavi gökyüzünün altında ,Earhimle Thalionun Batıya yaptıkları yolculuğun ilk günleri sakin ve güzel geçiyor olsa da devam eden günlerin getirdiği tartışmalar gemidekilerin huzurunu kaçırmıştı.

İki arkadaş ise gemideki gereksiz tartışmalara katılmıyor ,özellikle Earhim diğerlerinden uzak durarak bambaşka bir ruh hali içinde yolculuk ediyordu.İki arkadaş beraber denizi,gökyüzünü;üzerlerinden akıp giden bulutları seyrederken ,çoğunlukla konuşan

Thaliondu.Dostunun mutsuzluğuna sebep olan büyük aşkını biliyor,yine de bir şey yapamamanın çaresizliği içinde;Earhime Aman dan,Batının yüce ve ebedi topraklarından söz ediyordu.

Vaların hediyesi olan Numendorun,insanların itaatsizliği sonucu yok edilişinin ardından ;izni olmayanların gelişini engellemek için uzaklaştırılan Aman diyarına varacak bir geçit aradılar günlerce.Geçen günler gemiyi ve yolcuları Amana doğru sürüklerken ;yolcular arasındaki huzursuzluklarda iyice başgöstermişti.Kimileri Amana ulaşma çabalarının sonuçsuz kalacak bir macera olduğunu söylerken ,karşı çıkanlar arkadaşlarının sabırsızca pes edişlerine kızıyorlardı.Earhim belki de Batıdaki kutsal ışığın yakınlığını bu kadar yakından hissetmese ;geride bıraktıklarının acısı ile tartışmalara kolaylıkla dahil olacak ,geriye dönmek isteyenlerin en başında yer alacaktı.Oysa şimdi ,Thalionla beraber arka güvertede ,geminin denizde oluşturduğu bembeyaz köpüklere bakarken Niphrieli düşünüyordu.Geceydi ve gök kapkara bulutlarla kaplıydı.Yıldızlar görünmüyor,uzaklarda bir yerlerde belli belirsiz şimşekler çakıyordu....

Güvertenin ön kısmında geri dönmek isteyenlerle yolculuğa devam etmek isteyenler bir araya toplanmış,giderek alevlenen bir tartışma yapıyorlardı.Nerdeyse herkesin sabrı tükenmek üzre iken içinde kabaran kızgınlık seline kapılarak oldukça hiddetlenen uzun boylu ,güçlü bir elf birden bire kılıcını çekti,.Yolculuğun başından beri anlaşamadığı ,kendiden daha genç görünen elfe doğru savurdu.Karanlık gecede çeliğin soluk ışığı hafifçe parıldadı.Kılıç yarasının ,ölümsüz elfin yaşamına son vermesi çok kısa sürmüştü.Bu ölüm üzüntü ve kederin yanı sıra büyük bir felaketinde habercisi olmuştu yolcular için.Gökyüzünü aynı anda korkunç ve uğursuz çığlıklar doldurdu.Gemide dökülen kan elflerin akıllarını baştan aldı.Artık ulaşabilseler de ,Aman da hiç hoş

karşılanmayacaklarını biliyorlardı.Bu korku ve gökyüzündeki çığlıkların dehşeti ile katledilen elfin bedenini yerden kaldırarak denizin sularına bıraktılar.Fakat bu kez yeni bir korkunun pençesine düştü yolcular.Bir anda korkunç bir fırtına varmış gibi ,deniz hırçınlaşmaya ;gemi de denize düşmüş bir ceviz kabuğu gibi sallanmaya,yalpalamaya başladı.O anda aklı başında olanların pek azı,önlerinde denizden yükselen ;parlak griden yeşile dönen zırhıyla ,tepesinden köpükler saçan Denizler Kralını Ulmo yu görebildi.Ulmo nun gürültülü ve öfkeli sesi gökleri doldurduğunda ,şimşekler çaktı ve yıldırımlar düşerek ;geminin gövdesini büyük bir çatırtıyla parçaladı.

Bu karmaşa içinde Earhim ve Thalion çoktan birbirlerini kaybetmişlerdi.Yine de derin suların içine gömülürken Earhimin aklında sadece;bir veda bile etmeden ayrıldığı Niphriel vardı.Her şey sona erdiğinde deniz dümdüz,pürüzsüz ve kıpırtısız kaldı...........................

Her yükselişinde yıldızların,Ordadır bizim kraliçemiz,Ağaçların ışığında ,güzeller güzeli Elentari..

Her parlayışında yıldızların,Gülümser bizim kraliçemiz,Hiç solmayan diyarda ,bembeyaz ışık Elentari..

Her şarkısında yıldızların ,Dinler bizim kraliçemiz,,Ellerinde kutsal ışık,Hayallerin de ötesinde...

Yıldızların Ecesi...güzeller güzeli Elentari..

Karmaşık ve puslu hayallerin arasında gözlerini açtı Earhim.Nerde olduğunu anlamak için etrafına bakındı,yalnızdı.Pencere önünde bir yatakta yatıyordu.Açık camlardan içeri süzülen parlak ayışığı tüm odayı aydınlatıyordu.Kıpırdandı.

Dışarıdan bildiği bir ezginin hafif mırıltıları geliyordu.Duvarları küçük taş blokları ile örülmüş,tamamı açılmış pencerelerde incecik tüllerin uçuştuğu bir odadaydı.

Yatakta doğruldu,gelen seslerden birinin merdivenlerden yukarı çıkmakta olduğunu anlayarak kapıya döndü.Uzun sarı saçlarını ensesinde toplamış ,gümüş grisi uzun elbisesiyle olgunluğu her halinden belli olan bir elfti gelen.Gülümseyen gözleriyle Earhime selam verdi.Gülümseyen gözleriyle Earhime selam verdi. Kutlu Diyara pek hoş geldiğiniz söylenemez ,yine de artık buradasınız.Burada bulunmanızı sanırım Valara özellikle de Ulu Manwe ye borçlusunuz."

Kendini derin suların içine tamamen bıraktıktan sonra olanları bilmeyen Earhim,,neler olduğunu öğrenmek istedi.Batı topraklarında bunca zaman sonra yeniden kan dökülmesi üstelik te kutsal bir gün de- hepimizi dehşete düşürdü;Vaların nefretini kazandı.Manwe ,Denizler Kralı Ulmonun gazabından yalnızca iki elfi korumuş.Sahilde bulunduğunuz günden beri kendinize gelmenizi bekliyorduk.Bugün Vardanın çağlar önce elf halkı için Menelmacar takımyıldızını gökyüzünde yükseltişinin anısına şenliklerin yapılacağı kutsal bir gün.Belki de kurtuluşunuzu bu kutsal güne borçlusunuz.Yine de hangi sebeple affedilmiş olduğunuzu sadece Manwe bilebilir.

Earhim pek çok soru sorarak dostu Thalion un akibetini öğrenmeye çalıştı.Diğer yolculuk arkadaşları için üzülse de arkadaşının kendiyle beraber kurtulduğunu öğrenmek en büyük sevinciydi.Arkadaşı da kendisi gibi sahilde ,Himlond Limanı yakınlarında bulunmuştu.Dostların yeniden karşılaştığı gün ikisi için Batı topraklarında yeni günlerin başlangıcı oldu.

Çağlar önce Teleri elflerinin Eldamar Koyuna göçmesiyle beraber ,uzun zaman boş kalan Tol Eressea adası ;Orta Dünyayı terk ederek Batıya dönen pek çok Noldor ve Sindarın yeni yurdu olmuştu.Dönen elflerin yerleşmek için adayı seçmesi ,adayı Aman topraklarının Doğu ya bakan son penceresi olarak görmelerine bağlanıyordu.Ve bu pencereden hala Doğuyu,her gün doğudan yükselen ışıkları izleyen gözler vardı.

Earhimin yaşamak için Tol Eressea yı seçmesi zor olmadı bu yüzden.Adada günler günleri kovaladı,zaman akıp geçti.Geçen zaman ,Dol Amrothdaki anıların hatırasını silemese de ,Niphrielin kalbine saçtığı ışık giderek soluklaşıyordu.Ne varki,anılarımızın üzerine kum gibi serpilerek onları hatırlanmaz kılan zamana karşı,bilinç altımızda kalan istek ve özlemlerimiz de bir gün beklenmedik bir şekilde su yüzüne çıkıp karşımıza dikilebiliyordu.İşte Niphriele geri dönme isteğide bu şekilde su yüzüne çıkacaktı.

O günlerde iki arkadaş adadaki yeni dostları ile beraber bir çok yeri ziyaret ediyor,ada sakinleriyle toplantılar yaparak,günlerce konuşuyor.Elflerin,Vaların ve insanların yazgısı tartışılıyordu.Earhim için en zor olan tarafı ise unutmak istediklerini tekrar tekrar hatırlamasıydı.

Yine böyle geçen bir günün gecesinde bir rüya gördü.Denize bakan bir yamaçta ,genç bir kız kıpırdamadan denize bakıyor,uzuz elbisesinin etekleri ,dümdüz siyah saçları denizden esen hafif bir rüzgarla uçuşuyordu.Denizin üzerindeki güneşe rağmen hava karanlıktı ve Earhim yüzünü göremese de bu kızı tanıdığını biliyordu.Sonra birden güneşin ışığı söndü ve her şey karanlığa gömüldü.Bu rüyayı daha sonraları pek çok kez bölük pörçük görecek,çok defa uykusundan sıkıntıyla uyanacaktı....................

Earhim ve Thalion Tol Eresea da elfler için kısa ancak bir insan ömrü için uzun denebilecek günler geçirdi.Adaya ulaşmalarının üçüncü yılında ,Aman topraklarında yine üç yıl önceki gibi Vardanın kutsal günü için kutlamalar yapılmaktaydı.Tüm elfler ,adanın her yerinden görülebilen en büyük yapıya Mavi Saraya davet edilmişlerdi.Mavi Sarayın Efendisi,böyle kutsal bir günde Orta Dünyadan geri dönen tüm elfleri bir araya getirerek çok özel bir şölen düzenlemek istemişti.Kendisi Orta Dünyadan döndüğünden beri daha gülümseyen ,pek az kimse ile konuşan biri haline gelmiş olsa da,tüm adada hatta Aman da en çok saygı duyulan ki adaya gelişinden beri kendisine Nomain Kutsal Bilge denirdi- elf beylerinden biriydi......................

Şölen beklenildiği gibi muhteşem geçmişti.Gece olunca herkes bir araya gelip Gruplar oluşturarak ,tüm gece bitkin düşünceye kadar şarkı söyledi.Earhim bir köşede yorgunluğuna yenik düşüp ,uyuyakalmıştı.Rüyasında kendisini çok zaman uykusuz bırakan ,huzursuz eden rüyaların sonuncusunu gördü.Bu kez aynı yamaçta karanlık gökyüzünde bir umut arayan kendisiydi.Gökteki tek yıldız,bir anda arkasında parlak bir ışık izi bırakarak kaydı,denize düştü.Ancak yıldız öylesine parlaktı ki,suda ilerleyişini bile görebiliyordu.Bir müddet sonra denizin derinliklerine kadar inip gözden kayboldu....

Uyandığında hala geceydi.Pek çok Grup dağılmış ,kalanlar ise bahçenin çeşitli yerlerinde ,mum ışıklarıyla aydınlatılmış kameriyelerde sohbet ediyorlardı.Biraz etrafta dolandıktan sonra sarayın merdivenlerine yöneldi.Belki de hayatı boyunca gördüğü en uzun merdivenleri çıktı.Sarayın kulesi göğe doğru dimdik uzanıyordu.Yeterince yüksekte olduğuna karar verince ,karşısına çıkan ilk dar ve uzun salona girdi.Salon tüm şehri ve çok uzakta kalan denizi görebilen bir balkona açılıyordu.Balkonun korkuluklarına iyice yaklaştı.,tek yapabildiği gecenin temiz ve serin havasını içine çekmekti.

.......Yaklaşan ayak seslerini duyduğunda ,bu saate kendisi gibi uyuyamayan kişinin kim olduğunu merak etti.Lacivert renkli ,kadifeden bir kaftan giyinmiş;uzun boylu ,simsiyah saçları ve gri gözleriyle gelen elfin Mavi Sarayın Efendisi Nomain olduğunu anlamıştı.Birbirlerini selamladılar.Bir çeşit sorgulama gibi başlayan konuşmaları,fark etmeden sohbete dönüştü.Earhim daha önce tanışmamış olsalar da bu elf beyinin Orta Dünyada ki yaşam hikayesini çok iyi biliyordu.Bir çare bulamayacak olsa bile kendi hikayesini Efendi Nomaine anlatmaktan çekinmedi. Babasının ölümünden ,Dol

Amrothta yaşadıklarına,gemi yolculuğundan,adada

gördüğü rüyalara kadar her şeyi anlattı.Sonra elf beyi sormasına gerek bile kalmadan konuşmaya başladı:

Halkımızın en eski efsanelerinde, yıldızlardan ;Ruhların Işığı diye bahsedilir.Ve denir ki; Varda Eada doğan Iluvatarın tüm çocukları için bir yıldız yakmıştır gökyüzünde.Doğumunda yıldızı yakılan elf yada insan ,öldüğü zaman yıldızı da ruhuyla beraber ayrılır gökyüzünden.Kayarak artık gözlerin görüşünden çıkar.Gökyüzünde zamanla yerleri değişse de hiç solmayan yıldızlar bugün

Ea'dayaşayan elflere aittir.Denirki;yıldızların,ölümsüz elflerin ve dünyanın yazgısı birbirine bağlıdır.Son hepsi için birlikte gelecektir.

Earhim kendisine anlatılanları sessizce dinliyordu.Bey devam etti: Seçimlerimiz yalnızca bize aittir.,sonuçlarından pişmanlık duymak fayda sağlamaz.Ve eğer duyduğun pişmanlıksa gerçekten yüreğinin istediğini seçmemişsin demektir.Çünkü gönlünün ne istediğini bilip ona göre davrananların geride ne aklı kalır ne de yüreği....

Kararını verip saraydan ayrıldıktan sonra, Earhim Mavi Sarayın Efendisini bir daha hiç görmedi.Çevresindekilerin vereceği tepkiden ve kendisine engel olmak isteyeceklerinden çekindiği için kararını yalnızca dostu Thaliona anlatmıştı.Thalion da tıpkı düşündüğü gibi ,ona doğru olduğunu söylemese de elinden geldiğince destek olmuş,anlayışlı davranmıştı.Belki de Mithlonddan yola çıktıklarından beri ,arkadaşının yüreğinde kopan fırtınaları bilen tek kişiydi....

Earhim küçük bir yelkenliyle Batı kıyılarından ayrılmadan önce Son kez Thalionla vedalaştı.Düşünmek istemese de bu onu son görüşüydü.Sabahın alacakaranlığında ,günün ilk ışıkları dalgalara yansımadan denize açıldı.Gün ağarmak üzre iken kıyıdan oldukça uzaklaşmıştı.Uzaktan adanın beyaz kıyılarını ve belli belirsiz Mavi Sarayın ince ,uzun kulesinden başka bir şeyi seçemedi,ve bundan sonra bir daha yüzünü Batıya dönmedi...........

Bu hikayeyi kurarken daima destek olan doslarıma -onlar kendini bilir- sevgilerimi iletiyorum; şiir için de Silvie'ciğime ayrıca teşekkür ederim...

"