Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

anaglareb göndermiş "Bu şiir Tom Bombadil'in Maceraları Kitabındaki son şiirdir ama gerçekten güzeldi (ingilizcesi) bende çevirmek istedim. Bazı yerlerde kafiye şemasını değiştirdim zaten a b a b şemasını güzel uygulayamadım bazı yerdeki hataları da es geçmenizi dilerim. Yorumlarını bekliyorum...

Son Gemi

Firiel, saat üçtü baktı dışarıya:

Gri gece siniyordu;

Altın bir horoz, uzaklarda

Kesin ve tiz, ötüyordu.

Şafak solgun, karanlıktı ağaçlar,

Kuşlar ötüyordu, uyanmışlardı,

Serin ve narin, esip geçti bir rüzgar

Sallayarak sönük yaprakları.

Büyüyen parıltıyı seyretti pencerede,

Uzun ışık gökyüzünde yanana dek

Toprakta ve yaprakta; çimlerin üzerinde

Gri şebnemler parlarken, donuk.

Beyaz ayakları yerde sessizce ilerledi,

Merdivenden inerken parıldadılar,

Çimenlerde, dans ettiği,

Çiy tanecikleri saçıldılar.

Mücevherlerle işlenmiş elbisesiyle,

Koştu nehre doğru,

Yaslandı bir söğüt gövdesine,

Şimdi titreyen suyu seyrediyordu.

Bir yalıçapkını taş gibi daldı suya

Mavi bir parıltı ile

Eğilmiş kamışlar ıslık çaldı yavaşça,

Nilüferlerin kaygısızca büyüdüğü yere.

Ansızın kulaklarına bir müzik geldi,

Parıldayarak durduğu sırada,

Dalgalanan saçları, sabah alevi misali,

Dökülüyordu omuzlarına.

Flütler vardı bu müzikte, arplar çalınıyordu,

Şarkı söylendiğini duyuyordu uzaklardan,

Canlı ve genç rüzgar seslerine benziyordu

Çanlar çalıyordu sanki uzak diyarlardan.

Bir gemi, kürekleri altından, pruvası altından

Beyaz ağaçlardan yapılmıştı, süzülüyordu;

Geliyordu kuğuların ardından,

Uzun pruvası yol gösteriyordu.

Elf Diyarının güzel halkı

Gümüşi griler giymiş kürek çekiyor,

Üç kişi göründü başında taçları

Altındaki parlak saçları dalgalanıyor.

Ellerinde arpları söylediler şarkılarını

Yavaşça süzülen küreklerin ritmiyle:

Yurdumuz yeşil, uzundur yaprakları,

Şakıyor bütün kuşlar ahenkle.

Bir çok gün altın şafaklarla

Aydınlatacak bu toprakları

Çok çiçekler açılacak daha

Beyazlaşmadan mısır tarlaları

Nereye gidiyorsunuz o zaman, güzel yolcular,

Süzülen nehrin akıntısında?

Alacakaranlığa ve gizli mağralara mı

Saklanan koca ormanın arasında?

Yoksa Kuzey adalarına ve taştan kıyılara doğru mu?

Güçlü kuğuların uçtuğu,

Soğuk dalgalarla yalnız bir yaşama doğru

Yanınızda ağlayan beyaz martılar dolu?

Hayır! dediler. Uzaklarda

Son yolun bittiği yerde,

Batı sahillerini terk ediyoruz gri limanlarda,

Ayrılıyoruz gölgeli denizden cesaretle,

Geri dönüyoruz Elf Diyarına

Beyaz Ağaçın büyüdüğü yere,

Önümüzde köpüklerin üstündeki Yıldızla

Gidiyoruz son kıyının akıntısını takibe.

Ölümlü tarlalara elveda deyin,

Orta Dünya terkediliyor

Elf Diyarında bir çan sesi

Uzun kuledeki yerinden bizi çağırıyor.

Burada çimenler soluyor, düşüyor yapraklar,

Güneş ve ay ise sönüyor,

Ve duyduk bize yaptıkları çağrıyı

Oraya yolculuk yapmamızı söylüyor,

Kürekler hareket etmedi. Yana doğru döndüler:

Çağrıyı duymadın mı, Yer Hanımı?

Firiel! Firiel! diye seslendiler.

Gemimiz daha dolmadı.

Sadece bir kişi daha taşıyabiliriz.

Gel! Günlerin hızla geçiyor,

Gel! Yer Hanımı, elf güzelimiz,

Son çağrı bize sesleniyor.

Nehir kıyısından baktı Firiel,

Bir adım attı yalnızlığa;

Derin kuma saplandı ayağı,

Durdu baktı dalgalanan suya.

Elf gemisi yavaşça başladı seyrine.

Suda ıslık çalarak giderken:

Gelemem diye ağladığını duydular.

Yerin çocuğu olarak doğdum ben!

Mücevherler parlamıyordu, elbisesi soldu,

Çayırdan döndü geri, yalnızlığa

Çatı ve karanlık kapının ardında,

Gölgeli evin altına.

Bordo elbisesini astı,

Örmüştü saçlarını,

Yaptığı işi bıraktı.

Çok geçmeden de soldu günışığı.

Yıllar hala akıp gidiyor

Yedi Nehir boyunca;

Bulutlar gidiyor, günışığı salınıyor,

Kamış ve söğütler karışıyor hala

Sabah ve öğle, ama yok daha fazlası

Batı gemileri vardılar şimdi geldikleri yere

Eskiden olduğu gibi ölümlü denizlerde,

Yok artık onların şarkıları.

"